آگاه باش که شعبان ماه بسیار شریفى است، و ه سید انبیاء صلى الله علیه و آله انتساب دارد، و آن حضرت همه این ماه را روزه‏ مى‏گرفت، و روزه آن را به ماه رمضان وصل مى‏کرد، و مى‏فرمود: شعبان ماه من است، هرکه یک روز از این ماه را روزه‏ بدارد، بهشت بر او واجب مى‏شود. از امام صادق علیه السّلام روایت شده: چون ماه شعبان مى‏رسید حضرت زین العابدین علیه السّلام اصحاب‏ خود را جمع مى‏کرد و مى‏فرمود: اى اصحاب من، مى‏دانید این چه ماهى است؟ این ماه شعبان است، و حضرت رسول صلى الله علیه و آله‏ مى‏فرمود شعبان ماه من است، پس در این ماه براى جلب محبّت پیامبر خود، و براى تقرّب به سوى پروردگار خویش، روزه بدارید، به خدایى که جان على بن الحسین علیهما السّلام به دست قدرت اوست، سوگند یاد مى‏کنم از پدرم حسین بن على علیهما السّلام شندیم‏ که فرمود: از امیر المؤمنین علیه السّلام شندیم: هرکه شعبان را براى محبّت پیامبر، و تقرّب جستن به سوى خدا روزه دارد، خدا او را دوست بدارد، و در روز قیامت به کرامتش نزدیک و بهشت را بر او واجب گرداند. شیخ از صفوان جمّال روایت کرده است که امام صادق علیه السّلام به من فرمود: کسانى را که پیرامون تو هستند، به روزه شعبان وادار کن. گفتم: فدایت شوم، مگر در فضیلت آن چیزى مى‏بینى؟ فرمود: آرى رسول خدا صلى الله علیه و آله هرگاه هلال شعبان‏ را مى‏دید، به منادى دستور مى‏داد تا در مدینه ندا کنند: اى اهل مدینه، من از جانب رسول خدا صلى الله علیه و آله به سوى شما ارسال‏ شده‏ام، آن حضرت مى‏فرماید: آگاه باشید، به درستى که شعبان ماه من است، خدا رحمت کند کسى را، که مرا در ماه من یارى کند، یعنى روه بدارد آن را، سپس امام صادق علیه السّلام چنین گفت: امیر المؤمنین علیه السّلام مى‏فرمود: از هنگامى‏که شنیدم منادى رسول خدا صلى الله علیه و آله در شعبان ندا داد، روزه شعبان از من فوت نشد و تا زمانى‏که زنده هستم به خواست خدا از من فوت نخواهد شد. پس مى‏فرمود: روزه دو ماه شعبان و رمضان مایه توبه‏ و آمرزش خداست. اسماعیل بن عبد الخالق روایت کرده: نزد امام صادق علیه السّلام بودم، ذکر روزه شعبان به میان آمد، حضرت فرمود: فضیلت روزه شعبان چنین و چنان است، تا جایى‏که انسان مرتکب قتل حرام مى‏شود، پس چنانچه شعبان را روزه بدارد این روزه به او سود مى‏رساند، و به خواست خدا آمرزیده مى‏شود! آگاه باش اعمال این ماه شریف بر دو بخش است: اعمال مشترک و اعمال خاص.