آگاه باش که در حق تمامى مردم به خصوص حاجیان مستحبّ مؤکد است، مشرّف شدن به زیارت روضه مطهّره و آستانه‏ منوّره، فخر عالمیان حضرت سیّد المرسلین محمّد بن عبد الله صلوات الله و سلام علیه و ترک زیارت آن حضرت، باعث جفا در حق او در قیامت است، و شیخ شهید فرموده: اگر مردم زیارت آن جناب را ترک کنند، بر امام است که ایشان را براى‏ رفتن به زیارت آن حضرت مجبور کند، زیرا ترک زیارت آن حضرت موجب جفاى حرام است. شیخ صدوق از امام‏ صادق علیه السّلام روایت کرده: هرگاه یکى از شما حجّ کند، باید حجّش را به زیارت ما به پایان برساند، زیرا زیارت ما از تمامى حجّ است. و نیز از امیر المؤمنین علیه السّلام روایت کرده: حجّ خود را به زیارت رسول خدا صلى الله علیه و آله تمام کنید، که ترک زیارت آن حضرت پس از حجّ‏ جفا و خلاف ادب است، و شما را به این زیارت دستور داده‏اند و به زیارت قبرى چند که خدا حق آنها و زیارت آنها را بر شما لازم کرده بروید و کنار آن قبرها از خدا طلب روزى کنید، و نیز از ابو الصّلت هروى روایت کرده که: خدمت حضرت‏ رضا علیه السّلام عرض کردم: یابن رسول الله، چه مى‏فرمایى در حدیثى که اهل آن روایت مى‏کنند، که مؤمنان در بهشت‏ از منازلشان پروردگار خود را زیارت مى‏کنند؟ کنایه از این‏که معنى حدیث اگر حدیث صحیحى باشد چیست؟ با آنکه شامل مطلبى است، که به ظاهر با اعتقاد حق‏ هماهنگى ندارد، حضرت پاسخ او را به این صورت فرمودند: اى ابا صلت خدا پیامبرش محمّد صلى الله علیه و آله را از جمیع خلقش حتى از پیامبران و ملائکه افضل قرار داد، و طاعت او را طاعت خود، و بیعت او را بیعت با خود، و زیارت او را زیارت خود شمرد، چنان‏که فرمود:

مَنْ یُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطَاعَ اللهَ و فرموده إِنَّ الَّذِینَ یُبَایِعُونَکَ إِنَّمَا یُبَایِعُونَ اللهَ یَدُ اللهِ فَوْقَ أَیْدِیهِمْ

هرکه پیامبر را اطاعت کند خدا را اطاعت کرده و فرموده: آنان‏که با تو بیعت مى‏کنند در حقیقت با خدا بیعت مى‏کنند دست خدا بالاى دست آنان است‏

و رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: هرکه مرا در حال حیات، یا پس از مرگ زیارت کند، چنان است که خدا را زیارت کرده باشد تا آخر خبر. حمیرى در کتاب» قرب الأسناد «از حضرت صادق علیه السّلام روایت کرده: رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: هرکه مرا در حیات، یا پس از ممات زیارت کند، روز قیامت شفیع او مى‏شوم. در حدیثى آمده: امام صادق علیه السّلام روز عیدى در مدینه بود، به‏ زیارت رسول خدا صلى الله علیه و آله رفت، و به آن حضرت سلام داد و فرمود: ما بر اهل همه شهرها خواه مکّه و خواه غیر مکّه برترى داریم، به‏ علّت زیارت و سلاممان به رسول خدا صلى الله علیه و آله. شیخ طوسى در «تهذیب»، از یزید بن عبد الملک روایت نموده است و او از پدرش، از جدّش، که خدمت حضرت فاطمه علیهما السلام مشرّف شدم، آن حضرت به سلام بر من پیشى جست، آنگاه از من پرسید براى چه آمده‏اى؟ عرض کردم: براى طلب برکت و ثواب، فرمود: مرا خبر داد پدرم، و اینکه حاضر است، که هر که بر او و بر من سه روز سلام کند، خدا بهشت را بر او واجب کند، گفتم: در حیات او و شما؟ فرمود: آرى و نیز پس از مرگ‏ ما. علامه مجلسى (ره) فرموده: در حدیث معتبر از عبد الله بن عبّاس نقل است که رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: هرکه امام حسن علیه السّلام را در بقیع زیارت کند، قدمش بر صراط ثابت باشد، روزى که قدمها از آن بلغزد. در کتاب «مقنعه» از حضرت صادق علیه السّلام‏ روایت شده: هرکه مرا زیارت کند گناهانش آمرزیده شود، و تهیدست و پریشان نمی‌رد. شیخ طوسى در «تهذیب» از حضرت عسگرى علیه السّلام روایت کرده: هرکه حضرت صادق علیه السّلام و پدرش حضرت باقر علیه السّلام را زیارت کند درد چشم نکشد و بیمارى‏ و دردى به او نرسد و مبتلا نمی‌رد. ابن قولویه در کتاب «کامل الزیارات»، از هشام بن سالم از امام صادق علیه السّلام روایتى طولانى‏ آورده که بخشى از جملات آن این است: مردى به محضر امام صادق علیه السّلام شرفیاب شد، و عرض کرد: آیا پدرت را باید زیارت‏ کرد؟ فرمود: آرى، عرضه داشت براى کسى‏که او را زیارت کند چه پاداشى است؟ فرمود: اگر اعتقاد به امامت او داشته باشد و از او پیروى کند، بهشت پاداش اوست، عرض کرد کسى‏که از زیارت او اعراض کند چه خواهد شد؟ فرمود در «یوم الحسرة» که روز قیامت است حسرت خواهد داشت. احادیث در این باب بسیار است، و براى متذکّر شدن‏ ما همین اندازه کافى و وافى است.