چون به زیارت آن حضرت نزد قبرش رفتى بگو:
السَّلامُ عَلَیْکَ یَا عَمَّ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا خَیْرَ الشُّهَدَاءِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا أَسَدَ اللهِ وَ أَسَدَ رَسُولِهِ أَشْهَدُ أَنَّکَ قَدْ جَاهَدْتَ فِی اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ جُدْتَ بِنَفْسِکَ وَ نَصَحْتَ رَسُولَ اللهِ صلى الله علیه و آله وَ کُنْتَ فِیمَا عِنْدَ اللهِ سُبْحَانَهُ رَاغِبا بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی أَتَیْتُکَ [مُتَقَرِّبا إِلَى اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ بِزِیَارَتِکَ وَ] مُتَقَرِّبا إِلَى رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ بِذَلِکَ رَاغِبا إِلَیْکَ فِی الشَّفَاعَةِ أَبْتَغِی بِزِیَارَتِکَ [بِذَلِکَ] خَلاصَ نَفْسِی مُتَعَوِّذا بِکَ مِنْ نَارٍ اسْتَحَقَّهَا مِثْلِی بِمَا جَنَیْتُ عَلَى نَفْسِی هَارِبا مِنْ ذُنُوبِیَ الَّتِی احْتَطَبْتُهَا عَلَى ظَهْرِی فَزِعا إِلَیْکَ رَجَاءَ رَحْمَةِ رَبِّی أَتَیْتُکَ مِنْ شُقَّةٍ بَعِیدَةٍ طَالِبا فَکَاکَ رَقَبَتِی مِنَ النَّارِ وَ قَدْ أَوْقَرَتْ ظَهْرِی ذُنُوبِی
سلام بر تو اى عموى رسول خدا (درود خدا بر او و خاندانش باد) سلام بر تو اى بهترین شهیدان، سلام بر تو اى شیر خدا و شیر رسول خدا، شهادت مىدهم که تو در راه خداى عزّ و جلّ جهاد کردى، و جانت را بخشیدى، و براى رسول خدا خیرخواهى نمودى، و آنچه را نزد خداى پاک بود رغبت داشتى، پدر و مادرم فدایت، به سویت آمدم، تا با این آمدن به رسول خدا (درود خدا بر او و خاندانش باد) تقرّب جویم، مشتاق به توام در شفاعت، با زیارتت رهایى جانم را مىطلبم، به تو پناهندهام از آتشى که مثل من به خاطر جنایتى که برخود کردهام مستحقّ آن است، از گناهانى که بر پشتم بار کردهام گریزانم، به امید رحمت پروردگارم به تو پناهندهام، از راه دور مشقّت بارى به سویت آمدم، خواهان آزادىام از آتش دوزخ، پشتم را گناهانم سنگین بار کرده
وَ أَتَیْتُ مَا أَسْخَطَ رَبِّی وَ لَمْ أَجِدْ أَحَدا أَفْزَعُ إِلَیْهِ خَیْرا لِی مِنْکُمْ أَهْلَ بَیْتِ الرَّحْمَةِ فَکُنْ لِی شَفِیعا یَوْمَ فَقْرِی وَ حَاجَتِی فَقَدْ سِرْتُ إِلَیْکَ مَحْزُونا وَ أَتَیْتُکَ مَکْرُوبا وَ سَکَبْتُ عَبْرَتِی عِنْدَکَ بَاکِیا وَ صِرْتُ إِلَیْکَ مُفْرَدا وَ أَنْتَ مِمَّنْ أَمَرَنِیَ اللهُ بِصِلَتِهِ وَ حَثَّنِی عَلَى بِرِّهِ وَ دَلَّنِی عَلَى فَضْلِهِ وَ هَدَانِی لِحُبِّهِ وَ رَغَّبَنِی فِی الْوِفَادَةِ إِلَیْهِ وَ أَلْهَمَنِی طَلَبَ الْحَوَائِجِ عِنْدَهُ أَنْتُمْ أَهْلُ بَیْتٍ لا یَشْقَى مَنْ تَوَلاکُمْ وَ لا یَخِیبُ مَنْ أَتَاکُمْ وَ لا یَخْسَرُ مَنْ یَهْوَاکُمْ وَ لا یَسْعَدُ مَنْ عَادَاکُمْ
و بجا آوردهام آنچه را که پروردگارم را به خشم آورده، احدى را براى خود بهتر از شما اهل بیت رحمت نیافتم که به او پناه برم، پس روز تهیدستى و حاجت شفیع من باش، که اندوهگین به سویت سیر کردم، و محزون به جانبت آمدم، و گریهکنان در پیشگاهت اشک ریختم، و تنها به محضرت آمدم، و تو از کسانى هستى که خدا پیوندش را به من دستور داده، و به نیکى بر او فرمانم داده، و بر فضلش دلالتم کرده، و به محبّتش راهنمایىام نموده، و به وار شدن بر او تشویقم کرده، و خواستن حوایج را نزد او به من الهام نموده، شما اهل بیتى هستید که هرکه دوستتان بدارد هرگز بدبخت نشود، و هرکه به جانب شما آید هرگز محروم نگردد، و هرکه هواى شما را بدارد هرگز زیانکار نشود، و هرکه شما را دشمن بدارد هرگز به سعادت نرسد
پس رو به قبله مىکنى، و دو رکعت نماز زیارت بجا مىآورى، و پس از تمام شدن، نماز، خود را به قبر مىچسبانى و مىگویى:
اللهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ اللهُمَّ إِنِّی تَعَرَّضْتُ لِرَحْمَتِکَ بِلُزُومِی لِقَبْرِ عَمِّ نَبِیِّکَ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ لِیُجِیرَنِی مِنْ نِقْمَتِکَ [وَ سَخَطِکَ وَ مَقْتِکَ] فِی یَوْمٍ تَکْثُرُ فِیهِ الْأَصْوَاتُ وَ تَشْغَلُ کُلُّ نَفْسٍ بِمَا قَدَّمَتْ وَ تُجَادِلُ عَنْ نَفْسِهَا فَإِنْ تَرْحَمْنِی الْیَوْمَ فَلا خَوْفٌ عَلَیَّ وَ لا حُزْنٌ وَ إِنْ تُعَاقِبْ فَمَوْلًى لَهُ الْقُدْرَةُ عَلَى عَبْدِهِ وَ لا تُخَیِّبْنِی بَعْدَ الْیَوْمِ وَ لا تَصْرِفْنِی بِغَیْرِ حَاجَتِی فَقَدْ لَصِقْتُ بِقَبْرِ عَمِّ نَبِیِّکَ وَ تَقَرَّبْتُ بِهِ إِلَیْکَ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِکَ وَ رَجَاءَ رَحْمَتِکَ فَتَقَبَّلْ مِنِّی وَ عُدْ بِحِلْمِکَ عَلَى جَهْلِی وَ بِرَأْفَتِکَ عَلَى جِنَایَةِ نَفْسِی فَقَدْ عَظُمَ جُرْمِی وَ مَا أَخَافُ أَنْ تَظْلِمَنِی وَ لَکِنْ أَخَافُ سُوءَ الْحِسَابِ
خداى بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، خدایا، من با ملازمت قبر عموى پیامبرت (درود خدا بر او و خاندانش باد)، خود را در معرض رحمتت قرار دادم، تا از انتقامت پناهم دهد، در روزى که نالهها در آن بسیار مىشود، و سرگرم شود هرکه به آنچه پیش فرستاده، و از خود دفاع نماید، اگر در آن روز به من رحم کنى، ترس و اندوهى بر من نیست، و اگر کیفرم دهى، پس مولایى هستى که او را بر بندهاش قدرت کامل است، پس از این روز محرومم مساز، و بدون برآورده شدن حاجتم باز مگردان، چرا که خود را به قبر عموى پیامبرت چسباندم، و به وسیله او به سوى تو تقرّب جستم، براى طلب رضاى تو، و امید به رحمتت، بنابراین از من بپذیر، و به بردبارىات بر جهلم به من بازگرد، و به مهرت بر جنایتى که بر خود وارد آوردم، هرآینه گناهم بزرگ شد، و از اینکه به من ستم کنى نمىترسم، ولى از بدى حساب مىترسم
فَانْظُرِ الْیَوْمَ تَقَلُّبِی عَلَى قَبْرِ عَمِّ نَبِیِّکَ فَبِهِمَا فُکَّنِی مِنَ النَّارِ وَ لا تُخَیِّبْ سَعْیِی وَ لا یَهُونَنَّ عَلَیْکَ ابْتِهَالِی وَ لا تَحْجُبَنَّ عَنْکَ صَوْتِی وَ لا تَقْلِبْنِی بِغَیْرِ حَوَائِجِی یَا غِیَاثَ کُلِّ مَکْرُوبٍ وَ مَحْزُونٍ وَ یَا مُفَرِّجا عَنِ الْمَلْهُوفِ الْحَیْرَانِ الْغَرِیقِ الْمُشْرِفِ عَلَى الْهَلَکَةِ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ انْظُرْ إِلَیَّ نَظْرَةً لا أَشْقَى بَعْدَهَا أَبَدا وَ ارْحَمْ تَضَرُّعِی وَ عَبْرَتِی وَ انْفِرَادِی
پس امروز غلطیدنم بر قبر عموى پیامبرت را بنگر، پس به حق حرمت آن دو بزرگوار از آتش آزادم کن، و کوششم را محروم از رحمت مفرما، و زارىام بر تو سبک نیاید، و صدایم از تو محجوب نگردد، و بدون برآورده شدن حاجتم مرا باز نگردان، اى فریادرس هر دلگیر اندوهگین، اى گشاینده اندوه از غمزده سرگردان و غرق شده مشرف به هلاکت، پس بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و به من نظر کن نظر کردنى که بعد از آن بدبخت نشوم هرگز، و به زارى و اشک و تنهایىام رحم کن
فَقَدْ رَجَوْتُ رِضَاکَ وَ تَحَرَّیْتُ الْخَیْرَ الَّذِی لا یُعْطِیهِ أَحَدٌ سِوَاکَ فَلا تَرُدَّ أَمَلِی اللهُمَّ إِنْ تُعَاقِبْ فَمَوْلًى لَهُ الْقُدْرَةُ عَلَى عَبْدِهِ وَ جَزَائِهِ [جَزَاهُ] بِسُوءِ [سُوءُ] فِعْلِهِ فَلا أَخِیبَنَّ الْیَوْمَ وَ لا تَصْرِفْنِی بِغَیْرِ حَاجَتِی وَ لا تُخَیِّبَنَّ شُخُوصِی وَ وِفَادَتِی فَقَدْ أَنْفَدْتُ نَفَقَتِی وَ أَتْعَبْتُ بَدَنِی وَ قَطَعْتُ الْمَفَازَاتِ وَ خَلَّفْتُ الْأَهْلَ وَ الْمَالَ وَ مَا خَوَّلْتَنِی وَ آثَرْتُ مَا عِنْدَکَ عَلَى نَفْسِی وَ لُذْتُ بِقَبْرِ عَمِّ نَبِیِّکَ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ تَقَرَّبْتُ بِهِ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِکَ فَعُدْ بِحِلْمِکَ عَلَى جَهْلِی وَ بِرَأْفَتِکَ عَلَى ذَنْبِی فَقَدْ عَظُمَ جُرْمِی بِرَحْمَتِکَ یَا کَرِیمُ یَا کَرِیمُ
من خشنودىات را امید دارم، و جویاى آن خیرى هستم، که احدى آن را جز تو عطا نمىکند، پس آرزویم را باز مگردان، خدایا اگر کیفر کنى، پس مولایى هستى که بر بندهاش و سزایش به بدى عملش قدرت دارد، پس امروز نومیدم مکن، و بدون حاجتم باز مگردان، و حرکت کردن و آمدنم را ناامید مفرما، زیرا توشهام را خرج کردم، و بدن را به زحمت انداختم، و بیابانهاى خطرناک را پشت سر گذاشتم، و اهل و مال و آنچه را به من دادى بجاى گذاردم و آنچه را نزد تو است بر خود اختیار نمودم، و به قبر عموى پیامبرت (درود خدا بر او و خاندانش باد) پناه بردم، و به وسیله او براى به دست آوردن رضایت تقرّب جستم، پس به بردبارىات بر جهلم، و به رأفتت بر گناهم بازگرد، به راستى بزرگ شده، به مهربانىات اى بزرگوار، اى بزرگوار
