روایت شده: حضرت فاطمه علیها السّلام دو رکعت نماز مىخواند که جبرئیل به ایشان تعلیم داده بود آن حضرت در رکعت اوّل پس از سوره «حمد» صد مرتبه سوره «قدر» و در رکعت دوّم بعد از سوره «حمد» صد مرتبه سوره «توحید» را قرائت مىکردند، و چون سلام مىدادند این دعا را مىخواند:
سُبْحَانَ ذِی الْعِزِّ الشَّامِخِ الْمُنِیفِ سُبْحَانَ ذِی الْجَلالِ الْبَاذِخِ الْعَظِیمِ سُبْحَانَ ذِی الْمُلْکِ الْفَاخِرِ الْقَدِیمِ سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْبَهْجَةَ وَ الْجَمَالَ سُبْحَانَ مَنْ تَرَدَّى بِالنُّورِ وَ الْوَقَارِ سُبْحَانَ مَنْ یَرَى أَثَرَ النَّمْلِ فِی الصَّفَا سُبْحَانَ مَنْ یَرَى وَقْعَ الطَّیْرِ فِی الْهَوَاءِ سُبْحَانَ مَنْ هُوَ هَکَذَا لا هَکَذَا غَیْرُهُ
پاک و منزّه است آن خدایى که داراى شکوه افراشته و بلند است، پاک و منزّه است خدایى که صاحب شوکت والا و بزرگ است، پاک و منزّه است خدایى که دارنده فرمانروایى پر افتخار دیرینه است، پاک و منزّه است آنکه لباس خرّمى و زیبایى به بر دارد، پاک و منزّه است آنکه در پوششى از نور وقار است، پاک و منزّه است آنکه ردّپاى مورچه را بر سنگ سخت مىبیند، پاک و منزّه است آنکه خطّ سیر پرنده را در هوا مىبیند، پاک و منزّه است آنکه او چنین است و جز او چنین نیست
سیّد ابن طاووس فرموده: در روایت دیگرى وارد شده که پس از این نماز تسبیح مشهور حضرت زهرا علیها السّلام را که بعد از هر نماز خوانده مىشود بخوانند، و پس از آن صد مرتبه صلوات بر محمّد و خاندان او فرستند. و شیخ د رکتاب «مصباح المتهجدّین» فرموده است: نماز حضرت فاطمه علیها السّلام دو رکعت است، در رکعت اوّل سوره «حمد» و صد مرتبه سوره «قدر» و در رکعت دوّم سوره «حمد» و صد مرتبه «توحید» خوانده شود، و چون سلام داده شد تسبیح حضرت زهرا علیها السّلام را بخوانند، آنگاه دعاى «سبحان ذى العزّ الشامخ» را تا آخر قرائت کنند. و شیخ فرموده: کسىکه این نماز را بجاى آورد، چون از تسبیح فارغ شود زانوها و دستان خود را تا آرنج برهنه نماید و همه مواضع سجود خود را بدون مانع و حایل به زمین بچسپاند و از خدا حاجت بخواهد، و به هر کیفیتى که دوست دارد دعا کند، و در همان حال سجده بگوید:
یَا مَنْ لَیْسَ غَیْرَهُ رَبٌّ یُدْعَى یَا مَنْ لَیْسَ فَوْقَهُ إِلَهٌ یُخْشَى یَا مَنْ لَیْسَ دُونَهُ مَلِکٌ یُتَّقَى یَا مَنْ لَیْسَ لَهُ وَزِیرٌ یُؤْتَى یَا مَنْ لَیْسَ لَهُ حَاجِبٌ یُرْشَى یَا مَنْ لَیْسَ لَهُ بَوَّابٌ یُغْشَى یَا مَنْ لا یَزْدَادُ عَلَى کَثْرَةِ السُّؤَالِ اِلّا کَرَما وَ جُودا وَ عَلَى کَثْرَةِ الذُّنُوبِ اِلّا عَفْوا وَ صَفْحا صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِی کَذَا وَ کَذَا
اى آنکه جز او پروردگارى نیست که خوانده شود، اى آنکه وراى او معبودى نیست که او پروا شود! اى آنکه جز او فرمانروایى نیست که از او پرهیز شود! اى آنکه او را وزیرى نیست که به او روى آرند! اى آنکه او را نگهبانى نیست تا به او رشوه داده شود! اى آنکه او را دربانى نیست تا به وسیله او به درگاهش آیند! اى آنکه بر اثر بسیارى درخواست، جز کرم و جود، و بر اثر کثرت گناهان جز عفو، و گذشت نیفزاید، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و با من چنین و چنان کن
و به جاى» کذا و کذا «حاجات خویش را از خدا بخواهد.
نماز دیگر از حضرت فاطمه علیها السّلام: شیخ طوسى و سیّد ابن طاووس از صفوان روایت کردهاند که محمّد بن على حلبى روز جمعه، خدمت امام صادق علیه السّلام شرفیاب شد و عرضه داشت: علاقمندم به من عملى بیاموزى که بهترین کارها در روز جمعه باشد حضرت فرمود: من کسى را که براى رسول خدا عزیز‌تر از حضرت فاطمه باشد سراغ ندارم، و چیزى را بر‌تر از آنچه پیامبر به فاطمه آموخت، نمىشناسم، پیامبر به دخترش فرمود: هرکه صبح جمعه را دریابد، غسل کند و قدمهایش را بگسترد و چهار رکعت نماز) دو نماز دو رکعتى (بگذارد. در رکعت اوّل پس از سوره «حمد» پنجاه مرتبه سوره «توحید» و در رکعت دوم، پس از سوره «حمد» پنجاه مرتبه سوره «و العادیات» و در رکعت سوّم پس از «حمد» پنجاه مرتبه سوره «اذا زلزلت» و در رکعت چهارم پس از سوره «حمد» پنجاه مرتبه سوره «اذا جاء نصر الله...» که مراد از این سوره سوره مبارکه نصر است یعنى آخرین سورهاى که نازل شده است. و چون از نماز فارغ شوند، این دعا را بخوانند:
إِلَهِی وَ سَیِّدِی مَنْ تَهَیَّأَ أَوْ تَعَبَّى أَوْ أَعَدَّ أَوِ اسْتَعَدَّ لِوِفَادَةِ مَخْلُوقٍ رَجَاءَ رِفْدِهِ وَ فَوَائِدِهِ وَ نَائِلِهِ وَ فَوَاضِلِهِ وَ جَوَائِزِهِ فَإِلَیْکَ یَا إِلَهِی کَانَتْ تَهْیِئَتِی وَ تَعْبِئَتِی وَ إِعْدَادِی وَ اسْتِعْدَادِی رَجَاءَ فَوَائِدِکَ وَ مَعْرُوفِکَ وَ نَائِلِکَ وَ جَوَائِزِکَ فَلا تُخَیِّبْنِی مِنْ ذَلِکَ یَا مَنْ لا تَخِیبُ عَلَیْهِ مَسْأَلَةُ السَّائِلِ وَ لا تَنْقُصُهُ عَطِیَّةُ نَائِلٍ فَإِنِّی لَمْ آتِکَ بِعَمَلٍ صَالِحٍ قَدَّمْتُهُ وَ لا شَفَاعَةِ مَخْلُوقٍ رَجَوْتُهُ أَتَقَرَّبُ إِلَیْکَ بِشَفَاعَتِهِ اِلّا مُحَمَّدا وَ أَهْلَ بَیْتِهِ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ،
اى معبود و سرور من! اگر دیگران به امید رسیدن به عطا و مواهب وجود و بخششها و هدایا آماده و مهیّا و مجّهز و مستعد ورود بر آفریدهاى چون خو شدهاند، پس خدایا! پس خدایا! آمادگى و مجهّز بودن و مهیّا بودن و استعداد من به امید دستیابى به بهرهها و نیکى و عطایا و هدایا تو تنها به سوى توست، پس مرا از این همه ناامید مساز، اى آنکه خواهش هیچ نیازمندى از او بى ثمر نماند، و بخشش بخشندهاى از او نکاهد! من با کردار شایستهاى که پیش فرستاده باشم به پیشگاه تو نیامدهام، و با یارى آفریدهاى که به او امید بسته باشم و با آن به تو تقرب جویم، به درگاهت بار نیافتم جز به امید شفاعت محمّد و خاندان او که درود تو بر او و بر ایشان باد
أَتَیْتُکَ أَرْجُو عَظِیمَ عَفْوِکَ الَّذِی عُدْتَ بِهِ عَلَى الْخَطَّائِینَ عِنْدَ عُکُوفِهِمْ عَلَى الْمَحَارِمِ فَلَمْ یَمْنَعْکَ طُولُ عُکُوفِهِمْ عَلَى الْمَحَارِمِ أَنْ جُدْتَ عَلَیْهِمْ بِالْمَغْفِرَةِ وَ أَنْتَ سَیِّدِی الْعَوَّادُ بِالنَّعْمَاءِ وَ أَنَا الْعَوَّادُ بِالْخَطَاءِ أَسْأَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِینَ أَنْ تَغْفِرَ لِی ذَنْبِیَ الْعَظِیمَ فَإِنَّهُ لا یَغْفِرُ الْعَظِیمَ اِلّا الْعَظِیمُ یَا عَظِیمُ یَا عَظِیمُ یَا عَظِیمُ یَا عَظِیمُ یَا عَظِیمُ یَا عَظِیمُ یَا عَظِیمُ
در حالى به نزد تو آمدم که گذشت کریمانهات را امید دارم، گذشتى که به آن بر خطاکاران در حال پافشارى بر گناهان است، پس مداومت آنان بر کارهاى حرام تو را از اینکه آمرزشت را بر آنان ارزانى دارى باز نداشت، و تو اى سرور من! بسیار بر نعمت بخشى بازگردى و من بر خطا کارى، به حق محمّد و خاندان پاکش از تو مىخواهم، که گناه بزرگام را بیامرزى، زیرا گناه بزرگ را جز آمرزگار بزرگ نیامرزد؛ اى بزرگ! اى بزرگ! اى بزرگ اى بزرگ اى بزرگ! اى بزرگ!
