مؤلف گوید: زیارت امام حسین علیه السّلام در اوقات شریفه و شبها و روزهاى متبرکه، به غیر این اوقات که ذکر شد، نیز افضل است، به ویژه اوقاتى که به آن حضرت نسبتى داشته باشد، مانند روز مباهله و روز نزولا هل اتى و روز ولادت آن حضرت و نیز شبهاى جمعه. و از روایتى استفاده مى‏شود که حق تعالى در هر شب جمعه نظر لطفى بر آن حضرت مى‏نماید، و همه پیامبران و اوصیاى ایشان را به زیارت حضرتش مى‏فرستد. ابن قولویه‏ از امام صادق علیه السّلام روایت کرده: هرکه قبر امام حسین علیه السّلام را در هر جمعه زیارت کند، البته آمرزیده مى‏شود، و از دنیا با حالت‏ حسرت بیرون نرود، و مسکنش در بهشت با امام حسین علیه السّلام باشد. در خبر اعمش آمده: همسایه او برایش گفت: در خواب‏ دیدم رقعه‏هایى از آسمان فرو مى‏ریزد، که در آنها براى هرکه امام حسین علیه السّلام را در شب جمعه زیارت کند امان نوشته‏اند، و بعد از این در اعمال کاظمین در ضمن حکایت حاج على بغدادى به این مطلب اشاره خواهد شد. و در غیر این اوقات از اوقات‏ شریفه دیگر نیز خوب است آن حضرت زیارت شود. روایت شده از امام صادق علیه السّلام پرسیدند: آیا براى زیارت امام‏ حسین علیه السّلام خاصى است که بهتر از زمانهاى دیگر باشد؟ فرمود: آن حضرت را در هروقت و هر زمان زیارت کنید که در زیارت آن حضرت خیر مقرّرى است، هرکه آن را بیشتر به عمل آورد، خیر بیشترى خواهد یافت و هرکه کمتر انجام دهد خیر کمترى به دست مى‏آورد، و در زیارت کردن آن حضرت در اوقات شریفه بکوشید، که اعمال صالحه در آن اوقات‏ ثوابش دو چندان است و در آن اوقات شریفه فرشتگان الهى براى زیارت آن حضرت از آسمان نازل مى‏شوند الخ. و براى خصوص این اوقات یاد شده زیارت منقولى یافت نشده، تنها براى روز سوم شعبان که روز ولادت‏ حضرت امام حسین علیه السّلام است، دعایى از ناحیه مبارکه بیرون آمده که باید آن را خواند، و ما آن را در ضمن اعمال ماه شعبان ذکر کردیم، و همچنین بدانکه زیارت آن حضرت در غیر کربلا، از شهرهاى دور فضیلت زیادى دارد، و ما در اینجا به ذکر دو روایت‏ که در کتابهاى «کافى»، «تهذیب» و «من لا یحضره الفقیه» است قناعت مى‏کنیم. روایت اوّل: ابن ابى عمیر از هشام روایت کرده: امام صادق علیه السّلام فرمود: هرگاه راه یکى از شما دور، و از خانه‏اش تا قبور ما مسافت زیادى باشد، به پشت بام بلند‌تر منزل خود بالا رود، و دو رکعت نماز بجا آورد، و به سلام کردن به سوى قبرهاى‏ ما اشاره کند، به درستى که آن نماز و سلام به ما مى‏رسد. روایت دوم: از حنّان بن سدیر از پدرش نقل شده: امام صادق علیه السّلام به من فرمود: اى سدیر آیا هر روز قبر حسین علیه السّلام را زیارت مى‏کنى؟ عرض کردم: فدایت شوم نه، فرمود: شما جفا کارید، آیا در هر جمعه او را زیارت مى‏کنید؟ گفتم: نه، فرمود آیا در هر ماهى زیارت مى‏کنید؟ گفتم: نه، فرمود: آیا در هر سالى زیارت مى‏کنید؟ گفتم: گاهى از سالها شده که زیارت کرده‏ام‏ فرمود: اى سدیر شما به امام حسین علیه السّلام چه جفاکارید! آیا نمى‏دانید که حق تعالى دو هزارهزار فرشته] در کتاب «تهذیب» و «فقیه» هزارهزار فرتشه آمده است [ژولیده‏موى و غبارآلود گمارده تا بر آن حضرت گریه کنند و زیارت نمایند که هرگز سست نمى‏شوند، و براى تو اى سدیر چه مى‏شود، که زیارت کنى قبر امام حسین علیه السّلام را در هر جمعه پنج مرتبه، و در هر روزى یک‏ مرتبه؟ گفتم: فدایت شوم بین ما و او فاصله بسیارى است، فرمود: به بام خانه‏ات بالا رو و سپس به راست و چپ‏ نظر کن، آنگاه سر خود را به سوى آسمان بردار، سپس قصد کن جانب قبر آن حضرت را و بگو: السّلام علیک یا ابا عبد الله، السّلام علیک و رحمة الله و برکاته به خاطر این عمل زیارتى براى تو نوشته مى‏شود، و آن زیارت حجّ و عمره است. سدیر گفت: باشد که این را در ماه بیش از بیست مرتبه بجا آوردم، و در آغاز زیارت اوّل از زیارت مطلقه مطلبى‏ که مناسب این مقام بود گذشت، مراجعه کنید