سیّد ابن طاووس فرموده: مستحب است این دعا بعد از زیارت ائمه علیهم السّلام خوانده شود

اللهُمَّ إِنْ کَانَتْ ذُنُوبِی قَدْ أَخْلَقَتْ وَجْهِی عِنْدَکَ وَ حَجَبَتْ دُعَائِی عَنْکَ وَ حَالَتْ بَیْنِی وَ بَیْنَکَ فَأَسْأَلُکَ أَنْ تُقْبِلَ عَلَیَّ بِوَجْهِکَ الْکَرِیمِ وَ تَنْشُرَ عَلَیَّ رَحْمَتَکَ وَ تُنَزِّلَ عَلَیَّ بَرَکَاتِکَ وَ إِنْ کَانَتْ قَدْ مَنَعَتْ أَنْ تَرْفَعَ لِی إِلَیْکَ صَوْتا أَوْ تَغْفِرَ لِی ذَنْبا أَوْ تَتَجَاوَزَ عَنْ خَطِیئَةٍ مُهْلِکَةٍ فَهَا أَنَا ذَا مُسْتَجِیرٌ بِکَرَمِ وَجْهِکَ وَ عِزِّ جَلالِکَ مُتَوَسِّلٌ إِلَیْکَ مُتَقَرِّبٌ إِلَیْکَ بِأَحَبِّ خَلْقِکَ إِلَیْکَ وَ أَکْرَمِهِمْ عَلَیْکَ وَ أَوْلاهُمْ بِکَ وَ أَطْوَعِهِمْ لَکَ وَ أَعْظَمِهِمْ مَنْزِلَةً وَ مَکَانا عِنْدَکَ مُحَمَّدٍ وَ بِعِتْرَتِهِ الطَّاهِرِینَ الْأَئِمَّةِ الْهُدَاةِ الْمَهْدِیِّینَ الَّذِینَ فَرَضْتَ عَلَى خَلْقِکَ طَاعَتَهُمْ وَ أَمَرْتَ بِمَوَدَّتِهِمْ وَ جَعَلْتَهُمْ وُلاةَ الْأَمْرِ مِنْ بَعْدِ رَسُولِکَ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ یَا مُذِلَّ کُلِّ جَبَّارٍ عَنِیدٍ وَ یَا مُعِزَّ الْمُؤْمِنِینَ بَلَغَ مَجْهُودِی فَهَبْ لِی نَفْسِیَ السَّاعَةَ وَ رَحْمَةً مِنْکَ تَمُنُّ بِهَا عَلَیَّ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ

خدایا اگر گناهانم مرا در پیشگاه تو بى‏آبرو نموده، و دعایم را از تو پوشانده، و میان من و تو پرده گشته، از تو مى‏خواهم، که به سوى من با جلوه کریمت رو آورى، و رحمتت را بر من بگسترانى، و برکاتت بر من‏ نازل کنى، و اگر گناهانم مانع شده، که از من به جانب خود صدایى را بالا برى، یا برایم گناهى را بیامرزى، یا از خطاى هلاک‏ کننده‏اى گذشت کنى، اینک من آنم، که پناه جوینده به کرم جلوه، و عزّت توام، متوسّل به سوى تو، و متقرّب‏ به جانب توام، به محبوب‌ترین آفریده‏ات در پیشگاه تو، و گرامى‏ترینشان نزد تو، و شایسته‏ترینشان به تو، و فرمانبردار ترینشان براى تو، و بزرگترینشان در منزلت و موقعیت نزد تو، محمّد، و به عترت پاکش، پیشوایان رهنما و ره‏یافته، آنان‏که طاعتشان را بر بندگانت واجب نمودى، و به مودّتشان امر فرمودى، و آنان را پس از پیامبرت، درود خدا بر بر او و خاندانش، متولیّان حکومت قرار دادى، اى خوارکننده هر گردنکش لجوج، و اى عزیز کننده مؤمنان، تاب و توانم به سر رسید، پس همین‏ ساعت مرا ببخش، و رحمتى را از جانب خود به من عنایت کن، که با آن بر من منّت نهى، اى مهربان‏‌ترین مهربانان

پس ضریح را ببوس، و هر دو طرف صورت خود را بر آن گذار و بگو:

اللهُمَّ إِنَّ هَذَا مَشْهَدٌ لا یَرْجُو مَنْ فَاتَتْهُ فِیهِ رَحْمَتُکَ أَنْ یَنَالَهَا فِی غَیْرِهِ وَ لا أَحَدٌ أَشْقَى مِنِ امْرِئٍ قَصَدَهُ مُؤَمِّلا فَآبَ عَنْهُ خَائِبا اللهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ شَرِّ الْإِیَابِ وَ خَیْبَةِ الْمُنْقَلَبِ وَ الْمُنَاقَشَةِ عِنْدَ الْحِسَابِ وَ حَاشَاکَ یَا رَبِّ أَنْ تَقْرِنَ طَاعَةَ وَلِیِّکَ بِطَاعَتِکَ وَ مُوَالاتَهُ بِمُوَالاتِکَ وَ مَعْصِیَتَهُ بِمَعْصِیَتِکَ ثُمَّ تُؤْیِسَ زَائِرَهُ وَ الْمُتَحَمِّلَ مِنْ بُعْدِ الْبِلادِ إِلَى قَبْرِهِ وَ عِزَّتِکَ یَا رَبِّ لا یَنْعَقِدُ عَلَى ذَلِکَ ضَمِیرِی إِذْ کَانَتِ الْقُلُوبُ إِلَیْکَ بِالْجَمِیلِ تُشِیرُ

خدایا به درستى که این محل، زیارتگاهى است، که اگر کسى در اینجا رحمتت به او نرسد امید ندارد، که در جاى دیگر به او رسد، و نه احدى بدبخت‏‌تر از کسى است، آرزوکنان اینجا را قصد کند، و از آن ناامید بازگردد. خدایا به تو پناه مى‏آورم‏ از شرّ چنان بازگشتى، و از نومیدى محلّ مراجعت [قیامت] و سخت‏گیرى به هنگام حساب، از تو بعید است اى پروردگارم، که‏ مقرون سازى طاعت، ولىّ‏ات را به طاعتت، و دوستى‏اش را به دوستى‏ات، و نافرمانى‏اش را به نافرمانى‏ات، سپس زائر او را ناامید کنى، و کسى‏که دورى شهرها را براى زیارت قبرش تحمّل نموده ناامید نمایى!! به عزّتت سوگند اى پروردگارم، که نهادم بر این کار منعقد نمى‏شود زیرا دلها به جانب تو به احسان اشاره کرده‏اند

سپس نماز زیارت بخوان، و چون خواستى وداع گویى، و از آنجا بازگردى بگو:

السَّلامُ عَلَیْکُمْ یَا أَهْلَ بَیْتِ النُّبُوَّةِ وَ مَعْدِنَ الرِّسَالَةِ سَلامَ مُوَدِّعٍ لا سَئِمٍ وَ لا قَالٍ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکَاتُهُ

سلام بر شما اى اهل بیت نبوّت، و سرچشمه رسالت، سلام وداع کننده، نه سلام‏ خسته و خشمگین، و رحمت و برکات خدا بر شما باد

تا آخر، و شیخ مفید هم این دعا را نقل کرده است، ولى بعد از بالجمیل تشیر فرموده‏ است: پس بگو:

یَا وَلِیَّ اللهِ إِنَّ بَیْنِی وَ بَیْنَ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ ذُنُوبا لا یَأْتِی عَلَیْهَا اِلّا رِضَاکَ فَبِحَقِّ مَنِ ائْتَمَنَکَ عَلَى سِرِّهِ وَ اسْتَرْعَاکَ أَمْرَ خَلْقِهِ وَ قَرَنَ طَاعَتَکَ بِطَاعَتِهِ وَ مُوَالاتَکَ بِمُوَالاتِهِ تَوَلَّ صَلاحَ حَالِى مَعَ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ اجْعَلْ حَظِّی مِنْ زِیَارَتِکَ تَخْلِیطِی بِخَالِصِی زُوَّارِکَ الَّذِینَ تَسْأَلُ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ فِی عِتْقِ رِقَابِهِمْ وَ تَرْغَبُ إِلَیْهِ فِی حُسْنِ ثَوَابِهِمْ وَ هَا أَنَا الْیَوْمَ بِقَبْرِکَ لائِذٌ وَ بِحُسْنِ دِفَاعِکَ عَنِّی عَائِذٌ فَتَلافَنِی یَا مَوْلایَ وَ أَدْرِکْنِی وَ اسْأَلِ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ فِی أَمْرِی فَإِنَّ لَکَ عِنْدَ اللهِ مَقَاما کَرِیما وَ جَاها عَظِیما صَلَّى اللهُ عَلَیْکَ وَ سَلَّمَ تَسْلِیما

اى ولىّ خدا، همانا بین من و خداى عزّ و جلّ گناهانى است، که آنها را جز خشنودى تو از بین نمى‏برد، پس‏ به جق آن‏که تو را بر رازش امین قرار داده، و زیر نظر داشتن کار بندگانش را از تو خواسته، و طاعت تو را به طاعتش، و دوستى‏ات را به دوستى‏اش‏ مقرون نموده، اصلاح حال مرا با خداى عزّ و جلّ به عهده گیر، و بهره مرا از زیارتت، آمیختنم با زائران خالصت قرار ده، آنان‏که آزادى آنها را از عذاب قیامت، از خدا درخواست مى‏کنى، و به او در خوبى پاداششان رغبت مى‏نمایى، اینک‏ من امروز به قبر تو پناهنده شده‏ام، و به خوبى دفاعت از من، به قبر تو پناه جسته‏ام، پس کار مرا تدارک کن اى مولایم و مرا دریاب، و از خداى عزّ و جلّ، اصلاح در کارم را بخواه، که براى تو نزد خداى مقام کریم، و منزلتى عظیم است، درود و سلام خدا بر تو سلامى خاص و شایسته

مؤلّف گوید: بهتر آن است که زائر در مشاهد مشرفه، چون بخواهد دعا کند، بلکه هر دعاکننده‏اى، در هر کجا که باشد، براى هر مطلب و حاجتى که بخواهد دعا نماید، بر دعاى خود مقدم کند، دعا براى سلامتى وجود مقدّس حجّت عصر، حضرت صاحب الامر علیه السّلام‏ را، و این مطلب، مطلبى بسیار مهم و داراى فواید فوق العاده است، که شرحش مناسب اینجا نیست. و مرحوم شیخ نورى، در باب دهم کتاب «نجم ثاقب»، این مطلب را مشروحان ذکر کرده، و بعضى از دعاهاى مخصوص به این مقام را نوشته، هرکه مى‏خواهد به آن‏جا رجوع کند، و مختصر‌ترین آنها دعایى است، که در اعمال شب بیست‏وسوم ماه رمضان، در ضمن دعاهاى شبهاى دهه‏ آخر ذکر شد، و نیز در ذکر آداب زائر امام حسین علیه السّلام دعایى نقل کردیم، که در همه مشاهد مشرّفه خوانده مى‏شود