نهم: کلینى و ابن بابویه و دیگران به سندهاى معتبر از حضرت باقر علیه السّلام روایت کرده‏اند: شیبه هذلى به محضر حضرت رسول خدا صلى الله علیه و آله‏ آمد و عرضه داشت: یا رسول الله من پیر شده‏ام، و به اعمالى که پیش از این خود را به آن عادت داده بودم-همچون نماز و روزه و حج و جهاد قدرتم وفا نمى‏کند، بنابراین گفتارى به من بیاموز که خدا مرا به آن سود بخشد، و انجامش برایم سبک و آسان باشد. حضرت‏ فرمودند: سخنت را بار دیگر بگو، شیبه سه مرتبه سخنش را تکرار کرد. حضرت فرمودند: درخت و کلوخى در اطراف تو نماند، مگر اینکه‏ از باب ترحّم بر تو گریست، هرگاه از نماز صبح فارغ شوى ده مرتبه بگو:

سُبْحانَ اللهِ الْعَظیمِ وَبِحَمْدِهِ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلّا بِاللهِ الْعَلِىِّ الْعَظیمِ

منزّه است خداى بزرگ، و ستایش از آن اوست، و جنبش و نیرویى نیست مگر به خداوند والاى بزرگ

تا خدا به برکت‏ این عا، تو را از کورى و دیوانگى و خوره و پیسى و پریشانى و تباهى عقل، عافیت دهد. شیبه گفت: یا رسول الله این‏ براى دنیا من است، براى آخرت من چیزى بفرما، فرمودند: بعد از هر نماز مى‏گویى:

اَللّهُمَّ اهْدِنى مِنْ عِنْدِکَ وَاَفِضْ عَلَىَّ مِنْ فَضْلِکَ وَانْشُرْ عَلَىَّ مِنْ رَحْمَتِکَ وَاَنْزِلْ عَلَىَّ مِنْ بَرَکاتِکَ

خدایا مرا از جانب خود راهنمایى کن، و از فضل خود بر من کرامت فرما، و رحمتت را بر من بگستران، و از برکاتت‏ بر من نازل کن

آنگاه حضرت فرمودند: اگر بنده بر این عمل مواظبت کند، و آن را عمدا تا وقت مردن ترک‏ نکند، چون به صحران محشر درآید، هشت در بهشت، براى او گشوده مى‏شود، که از هر درى که بخواهد وارد شود. و این‏ دعاى آخر به اسانید معتبر دیگر نیز وارد شده