دوازدهم: شیخ برقى به سند موثّق از امام صادق علیه السّلام روایت کرده: هرکه پس از فارغ شدن از نماز، پیش از آنکه زانوهاى خود را، از جاى خویش حرکت دهد، ده مرتبه این تهلیل را بخواند، حق تعالى چهل هزار گناه او را محو مىکند، و چهل هزار حسنه براى او مىنویسد، و چنان است که گویادوازده مرتبه قرآن را ختم کرده باشد و نیز فرمود: من صدر مرتبه مىخوانم، ولى براى شما ده مرتبه کافى است
اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلّا اللهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ اِلها واحِدا اَحَدا صَمَدا لَمْ یَتَّخِذْ صاحِبَةً وَلا وَلَدا
گواهى مىدهم که معبودى جز خدا نیست، یگانه است و شریکى براى او نمىباشد، معبود یگانه و یکتا و بىنیاز است، نه همسرى گرفته و نه فرزندى
فضیلت بسیارى براى این تهلیل وارد شده، به ویژه در تعقیب نماز صبح و شام و به هنگام طلوع و غروب آفتاب. سیزدهم: کلینى و ابن بابویه و دیگران، به سندهاى صحیح از امام صادق علیه السّلام روایت کردهاند: جبرییل در زندان نزد یوسف علیه السّلام آمد و گفت: پس از هر نماز بگو:
اَللّهُمَّ اجْعَلْ لى فَرَجا وَمَخْرَجا وَارْزُقْنى مِنْ حَیْثُ اَحْتَسِبُ وَمِنْ حَیْثُ لا اَحْتَسِبُ
خدایا براى من گشایشى و راه بیرون رفتن از مشکلات قرار ده، و از جایى که گمان مىبرم، و هم از جایى که گمان نمىبرم به من روزى ده
چهاردهم: نویسنده کتاب «بلد الأمین» از حضرت رسول صلى الله علیه و آله روایت کرده هرکه بخواهد خدا در روز قیامت او را بر اعمال زشتش آگاه نسازد، و پرونده گناهانش نگشاید، باید پس از هر نماز بخواند:
اَللّهُمَّ اِنَّ مَغْفِرَتَکَ اَرْجى مِنْ عَمَلى وَاِنَّ رَحْمَتَکَ اَوْسَعُ مِنْ ذَنْبى اَللّهُمَّ اِنْ کانَ ذَنْبى عِنْدَکَ عَظیما فَعَفْوُکَ اَعْظَمُ مِنْ ذَنْبى اَللّهُمَّ اِنْ لَمْ اَکُنْ اَهْلا اَنْ تَرْحَمَنى فَرَحْمَتُکَ اَهْلٌ اَنْ تَبْلُغَنى وَتَسَعَنى لاَِنَّها وَسِعَتْ کُلَّ شَىْءٍ بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّحِمینَ
خدایا آمرزش تو، امیدبخشتر از عمل من، و رحمتت وسیعتر از گناه من است، خدایا اگر گناهانم نزد تو بزرگ است، گذشت تو از گناه من بزرگتر است، خدایا اگر سزاوار نبودم که به من رحم کنى، رحمت تو سزاوار است که به من دررسد، و مرا فرا گیرد، زیرا رحمت تو هر چیز را فرا گرفت، به مهربانىات اى مهربانترین مهربانان
پانزدهم: کفعمى از حضرت رسالتپناه صلى الله علیه و آله روایت کرده که مردى از روى بیمارى و تنگدستى به آن حضرت شکایت کرد، حضرت فرمود: پس از هر نماز واجب چنین بگو:
تَوَکَّلْتُ عَلَى الْحَىِّ الَّذى لا یَمُوتُ وَالْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى لَمْ یَتَّخِذْ صاحِبَةً وَلا وَلَدا وَلَمْ یَکُنْ لَهُ شَریکٌ فِى الْمُلْکِ وَلَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِىُّ مِنَ الذُّلِّ وَکَبِّرْهُ تَکْبیرا.
توکل کردم بر زندهاى که هرگز نمىمیرد، و ستایش خداى را که برنگزیده همسرى و نه فرزندى، و در فرمانروایى شریکى براى او نیست، و براى او سرپرستى از روى خوارى نیست، و بزرگ شمار او را بزرگشمردنى شایسته
و در روایت دیگرى فرمود: هیچ سختى برایم روى نداد، مگر آنکه جبرییل در برابرم، تمّثل یافت و گفت: این دعا را بخوان. و در احادیث معتبر وارد شده: براى وسوسههاى درونى و قرض و پریشانى و بیمارى باید این دعا را به کرّات خواند. و در بعضى روایت در ابتداى آن:
لاحَوْلَ وَلاقُوَّةَ اِلّا بِاللهِ
هیچ نیرو و جنبشى نیست جز به خداى والاى بزرگ
آمده است. شانزدهم: شیخ مفید، در کتاب «مقنعه» در تعقیب هر نماز این دعا را آورده:
اَللّهُمَّ انْفَعْنا بِالْعِلْمِ وَزَیِّنّا بِالْحِلْمِ وَجَمِّلْنا بِالْعافِیَةِ وَکَرِّمْنا بِالتَّقْوى اِنَّ وَلِیِّىَ اللهُ الَّذى نَزَّلَ الْکِتابَ وَهُوَ یَتَوَلَّى الصّالِحینَ
خدایا ما را هب دانش سود ده، و به بردبارى بیاراى، و به عافیت زیبا گردان، و به تقوا گرامى دار، به درستى که سرپرست من خدا است که قرآن را نازل کرد، و او شایستگان را سرپرستى مىکند
