آنچه در نزدیکى غروب آفتاب سزاوار است، اینکه در حرکت به سوى مسجد شتاب ورزى، و به هنگام زردى آفتاب بگویى:
اَمْسى ظُلْمى مُسْتَجیرا بِعَفْوِکَ وَاَمْسَتْ ذُنُوبى مُسْتَجیرَةً بِمَغْفِرَتِکَ وَاَمْسى خَوْفى مُسْتَجیرا بِاَمانِکَ وَاَمْسى ذُلّى مُسْتَجیرا بِعِزِّکَ وَاَمْسى فَقْرى مُسْتَجیرا بِغِناکَ وَاَمْسى وَجْهِىَ الْبالى مُسْتَجیرا بِوَجْهِکَ الدّآئِمِ الْباقى اَللّهُمَّ اَلْبِسْنى عافِیَتَکَ وَغَشِّنى بِرَحْمَتِکَ وَجَلِّلْنى کَرامَتَکَ وَقِنى شَرَّ خَلْقِکَ مِنَ الْجِنِّ وَالاِْنْسِ یا اللهُ یا رَحْمنُ یا رَحیمُ
خداى ستم آورنده به گذشتت شام کرد، و گناهانم پناه آوردنده به آمرزشت شام کرد، و هراسم پناه آورنده به ایمنىات شام کرد، و خوارم پناه آورنده به عزتت شام کرد، و تهیدستىام پناه آورنده به توانگرىات شام کرد، و روى فرسودهام پناه آوردنده به جلوه همیشگىات شام کرد، خدایا عافیتت را بر من بپوشان و به رحمتت فرو بر، و در کرامتت فرا گیر، و از شرّ آفریدگان جنّ و آدمىات حفظم کن، اى خدا، اى بخشنده، اى مهربان
و شایسته است در این وقت به تسبیح و استغفار مشغول باشى، زیرا فضیلت این وقت، مانند فضیلت پیش از طلوع است و حق تعالى فرموده:
وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ الْغُروُبِ
و تسبیح کن به ستایش پروردگارت، پیش از طلوع آفتاب، و غروب خورشید
از حضرت صادق علیه السّلام روایت شده: زمانىکه خورشید تغییر کرد، یعنى مشرف به غروب شد، یاد خدا کن، و اگر با مردمى هستى که تو را از ذکر باز مىدارند، از آنان دور شو، و مشغول دعا شو، در هنگام غروب بگو:
یا مَنْ خَتَمَ النُّبُوَّةَ بِمُحَمَّدٍ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ اِخْتِمْ لى فى یَوْمى هذا بِخَیْرٍ وَشَهْرى بِخَیْرٍ وَسَنَتى بِخَیْرٍ وَعُمْرى بِخَیْرٍ
اى که نبوّت را به محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) پایان داد، این روز مرا به خیر پایان ده، و ماه و سال و عمرم را به خیر تمام کن
و تهلیل «لا اله الا الله» و استعاذه «اعوذ بالله من الشّیطان الرّجیم» روایت شده را که در دعاهاى صبح و شب خواهد آمد مىخوانى، پس دست خود را بالاى سرت مىگذارى، و به صورت خود مىکشى، و محاسن را به دست گرفته و مىگویى:
اَحَطْتُ عَلى نَفْسى وَاَهْلى وَمالى وَوَلَدى مِنْ غائِبٍ وَشاهِدٍ بِاللهِ الَّذى لا اِلهَ اِلّا هُوَ عالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهادَةِ الرَّحْمنُ الرَّحیمُ الْحَىُّ الْقَیُّومُ لا تاْخُذُهُ سِنَةٌ وَلا نَوْمٌ
حفاظت نمودم بر خود و خاندان و دارایى و فرزندم، به خدا، که معبودى جز او نیست. داناى پنهان و پیدا، بخشنده و مهربان، زنده و پاینده، او را چرت و خواب درنگیرد
ادامه مىدهى تا العلىّ العظیم
