زمانى که خواستى بخوانى، شایسته است آماده مرگ شوى، و در حال خوابیدن با طهارت باشى و از گناهان توبه کنى، و دل خود را از همّ‏وغم دنیا فارغ سازى، و هنگام مرگ و تنها و بى‏کس‏ خوابیدن در قبر را یاد آرى، و وصیّت خود را نوشته زیر بالین خود گذارى، و در نیّت برخاستن براى نماز شب باشى، زیرا افتخار مؤمن و زینت او در دنیا و آخرت خواندن نماز در پایان شب است. در وقت خوابیدن، سوره «توحید» و سوره‏ «تکاثر» و آیة الکرسى مى‏خوانى، آنگاه سه مرتبه مى‏گویى:

اَلْحَمْدُللهِ الَّذى عَلافَقَهَرَ وَالْحَمْدُللهِ الَّذى بَطَنَ فَخَبَرَ وَالْحَمْدُللهِ الَّذى مَلَکَ فَقَدَرَ وَالْحَمْدُللهِ الَّذى یُحْیىِ الْمَوْتى وَیُمیتُ الاَْحْیآءَ وَ هُوَ عَلى کُلِّ شَىْءٍ قَدیرٌ

ستایش خداى را که بر‌تر شد و چیره گشت، و ستایش خداى را که باطن‏ شد و آگاه گشت، و ستایش خداى را که مالک گشت و توانا شد، و ستایش خداى را که مردگان را زنده مى‏کند و زندگان را مى‏میراند، و او بر هر چیز تواناست

پس تسبیح حضرت زهرا علیها السّلام را مى‏گویى، و بر طرف راست، به شکل مرده‏ که در قبر گذاشته مى‏شود مى‏خوابى، اما خوابیدن به صورت محتضر] یعنى کسى‏که مشرف به مرگ است [. شیخ ما ثقة الاسلام نورى در «دار السلام» فرموده: آن را در هیچ خبر و اثرى نیافتم، آرى غزالى آن را ذکر کرده، و شک نیست که رشد و هدایت در مخالفت با رأى‏ اوست. اگر خواستى براى نماز شب یا غیر آن، بیدار شوى. ولى از غلبه خواب برخود مى‏ترسى، آیه آخر سوره «کهف» را بخوان:

قُلْ اِنَّما اَ نَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یُوحى اِلَىَّ اَنَّما اِلهُکُمْ اِلهٌ واحِدٌ فَمَنْ کانَ یَرْجُو لِقاءَ رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلاً صالِحا وَلایُشْرِکْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ اَحَدا

بگو جز این نیست، که من بشرى مانند شمایم، به سوى من وحى مى‏شود، همانا معبود شما یکى است، پس کسى‏که به دیدار پروردگارش امیدوار است باید عمل صالح انجام دهد، و در عبادت پروردگارش، احدى را شریک نسازد