سیّد ابن طاووس در کتاب جمال الأسبوع از شیخ تلعکبرى نقل کرده: او به سند خود از زید بن ثابت روایت کرده: مردى از بادیهنشینان خدمت رسول خدا صلى الله علیه و آله ایستاد و گفت: پدر و مادرم فدایت اى رسول خدا، ما در بادیه هستیم، و از مدینه بسیار دوریم، و نمىتوانیم هر جمعه به نماز جمعه حاضر شویم، مرا به عملى دلالت کن، که چون بجا آورم، فضیلت نماز جمعه را دریابم، و پس از بازگشت به اهل و قبیله خود به ایشان بیاموزم حضرت فرمود: چون روز برآید، دو رکعت نماز بخوان، در رکعت اول پس از سوره» حمد «هفت مرتبه سوره «فلق»، و در رکعت دوم بعد از سوره حمد هفت مرتبه سوره ناس، پس از سلام هفت مرتبه ایة الکرسىّ بخوان، سپس برخیز، و هشت رکعت دیگر به دو سلام بخوان، به این طریق که پس از هر دو رکعت بنشین و تشهد بگو، ولى سلام تشهد را نخوان، که مىشود چهار رکعت، آنگاه چهار رکعت دیگر به همین صورت بجا آر، در این هشت رکعت در هر رکعتى سوره حمد یک مرتبه و سوره اذا جاء نصر الله یک مرتبه و سوره قل هو الله احد بیستوپنج مرتبه بخوان و چون از تشهّد و سلام رکعت هشتم فارغ شدى این دعا را هفت بار بخوان:
یا حَىُّ یا قَیّوُمُ یا ذَاالْجَلالِ وَالاِْکْرامِ یا اِلهَ الاَْوَّلینَ وَ الاْ خِرینَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ یا رَحْمنَ الدُّنْیا وَ الاْ خِرَةِ وَ رَحیمَهُما یا رَبِّ یا رَبِّ یا رَبِّ یا رَبِّ یا رَبِّ یا رَبِّ یا رَبِّ یا اللهُ یا اللهُ یا اللهُ یا اللهُ یا اللهُ یا اللهُ یا اللهُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَاغْفِرْلى
اى زنده، اى پاینده، اى صاحب شکوه و بزرگى، اى معبود پیشینیان و پسینیان، اى مهربانترین مهربانان، اى بخشنده دنیا و آخرت و مهربان هر دو جهان، اى پروردگار، اى پروردگار، اى پروردگار، اى پروردگار اى پروردگار اى پروردگار، اى خدا، اى خدا، اى خدا، اى خدا، اى خدا، اى خدا، اى خدا، بر محمّد و خاندانش درود فرست، و مرا بیارمز. سپس حاجت خود را ذکر کن، و منزّه است خدا پروردگار عرش بزرگ
سپس حاجت خود را ذکر کن و هفتاد مرتبه بگو:
لاحَوْلَ وَلاقُوَّةَ اِلّا بِاللهِ الْعَلِىِّ الْعَظیمِ وَسُبْحانَ اللهِ رَبِّ الْعَرْشِ الْکَریمِ
و جنبش و نیرویى نیست جز به خداى والاى بزرگ، و منزّه است خدا پروردگار عرش بزرگ
آنگاه حضرت فرمود: به حق آن خدایى که مرا به راستى فرستاده سوگند، هر مرد و زن مؤمنى که این نماز را در روز جمعه بخواند من بهشت را براى او ضمانت مىکنم، و از جایش برنخیزد، تا گناهانش و گناهان پدر و مادرش آمرزیده شود، و حق تعالى به او ثواب هرکه را در این روز در شهرهاى مسلمانان نماز خوانده باشد عطا مىفرماید، و براى او پاداش کسى را که در این روز در مشرق و مغرب عالم روزه گرفته باشد و نماز خوانده باشد مىنویسد. و به او ببخشد آنچه را که هیچ چشمى ندیده، و هیچ گوشى نشینیده. مؤلّف گوید: شیخ طوسى هم در کتاب «مصباح» این نماز را نقل کرده، ولى در روایت ایشان دعاى پس از نماز نیامده است، بلکه به جاى آن فرموده است: چون از نماز فارغ شدید، هفتاد مرتبه بگو:
سُبْحانَ اللهِ رَبِّ الْعَرْشِ الْکَریمِ وَلا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلّا بِاللهِ الْعَلِىِّ الْعَظیمِ
منزه است خداوند، پروردگار عرش کریم، و جنبش و نیرویى نیست جز به خداى والاى بزرگ
