شیخ طوسى روایت کرده: مردى خدمت حضرت صادق علیه السّلام رسید و گفت: اى آقاى من به تو شکایت مى‏کنم، از قرضى که مرا فرا گرفته، و از پادشاهى که به من ستم مى‏کند. مى‏خواهم به من‏ دعایى تعلیم دهى که به وسیله آن غنیمتى تحصیل کنم، تا قرضم را ادا کرده، و ستم پادشاه را از خود بازدارم. حضرت فرمود: هرگاه تاریکى شب تو را فرا گرفت دو رکعت نماز بخوان، در رکعت اول سوره «حمد» و «ایة الکرسى»، و در رکعت دوم‏ سوره حمد و آخر سوره «حشر» از لو انزلنا هذا القرآن تا پایان سوره را قرائت کن، سپس قرآن مجید را بردار و بر سر خود بگذار و بگو:

بِحَقِّ هذَا الْقُرْآنِ وَ بِحَقِّ مَنْ اَرْسَلْتَهُ بِهِ وَ بِحَقِّ کُلِّ مُؤْمِنٍ مَدَحْتَهُ فیهِ وَ بِحَقِّکَ عَلَیْهِمْ فَلا اَحَدَ اَعْرَفُ بِحَقِّکَ مِنْکَ

به حق این قرآن، و به حق کسى‏که او را فرستادى با آن، و به حق هر مؤمنى که در قرآن مدح کردى، و به حقّت بر آنان، پس کسى شناسا‌تر به حق تو از تو نیست

آنگاه هر یک از این اذکار را ده مرتبه بگو:

بِکَ یا اللهُ یا مُحَمَّدُ، یا عَلِىُّ، یا فاطِمَةُ، یا حَسَنُ، یا حُسَیْنُ، عَلِىَّ بْنَ الْحُسَیْنِ، یا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِی یا جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ، یا مُوسَى بْنَ جَعْفَرٍ، یا عَلِىَّ بْنَ مُوسى، یا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِی، یا عَلِىَّ بْنَ مُحَمَّدٍ، یا حَسَنَ بْنَ عَلِی، بِالْحُجَّةِ

بک یا الله یا محمّد، یا على، یا فاطمه، یا حسن، یا حسین، یا على بن الحسین، یا محمّد بن على، یا جعفر بن محمد، یا موسى بن جعفر، یا على بن موسى، یا محمّد بن على، یا على بن‏ محمّد، یا حسن بن على، بالحجّة

سپس حاجت خود را بطلب، راوى گفت: آن مرد رفت، و پس از مدّتى بازگشت، درحالى‏که قرضش را ادا نموده، و از ستم پادشاه امان یافته، و دارایى‏اش فراوان شده بود. مؤلّف گوید: ظاهر این است که این عمل، پس از نماز بجا آورده مى‏شود.