فصل نهم: در بعضى حرزها و عوذات است آنچه در اینجا ذکر مى‏شود شش چیز است: اول: روایت شده: شخصى خدمت حضرت صادق علیه السّلام‏ از ابتلاى به وحشت و ترس شکایت کرد، حضرت فرمود: آیا شما را به چیزى خبر ندهم که اگر آن را بگویید وحشت نخواهید کرد نه در شب و نه‏ در روز؟

بِسْمِ اللهِ وَ بِاللهِ وَ تَوَکَّلْتُ عَلَى اللهِ اِنَّهُ مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللهِ فَهُوَ حَسْبُهُ اِنَّ اللهَ بالِغُ اَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللهُ لِکُلِّ شَیْئٍ قَدْراً اَللّهُمَّ اجْعَلْنى فى کَنَفِکَ وَ فى جِوارِکَ وَاجْعَلْنى فى اَمانِکَ وَ فى مَنْعِکَ

به نام خدا و به خدا، و بر خدا توکّل کردم، که هرکه بر خدا توکّل کند، خدا او را بس است، به درستى که خدا به پایان رساننده کار خویش است. خداى براى هر چیزى اندازه‏اى قرار داد، خدایا مرا در حمایت و جوارت و در امان و نگهدارى‏ات قرار ده

روایت شده: مردى سى سال این دعا را مى‏خواند شبى آن را ترک کرد، در آن شب عقرب او را گزید. دوم: کسى‏که شب را در خانه یا اتاقى تنها به روز آورد، ایة الکرسى بخواند و بگوید: اللهمّ انس وحشتى، و امن روعتى، و اعنّى على وحدتى. سوم: روایت شده: رسول خدا صلى الله علیه و آله حضرت حسن و حسین علیهما السّلام را به این کلمات تعویذ داد:

اُعیذُ کُما بِکَلِماتِ اللهِ التآمَّةِ وَاَسْمآئِهِ الْحُسْنى کُلِّها عآمَّةً مِنْ شَرِّ السّآمَّةِ وَالْهامَّةِ وَ مِنْ شَرِّ کُلِّ عَیْنٍ لامَّةٍ وَ مِنْ شَرِّ حاسِدٍ اِذا حَسَدَ

شما را به کلمات کامل خدا، و همه نامهاى نیکوترش جملگى پناه مى‏دهم از شرّ هر گزنده و خزنده، و از شرّ هر چشم بدچشم و از شرّ حسود آنگاه که حسد ورزد

آنگاه فرمود: حضرت ابراهیم علیه السّلام، اسماعیل و اسحاق را اینچنین تعویذ مى‏کرد