سوم: حرز حضرت زین العابدین علیه السّلام:

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمن ِالرَّحیمِ بِسْم اللهِ وَ بِاللهِ سَدَدْتُ اَفْواهَ الْجِنِّ وَالاِْنْسِ وَالشَّیاطینِ وَالسَّحَرَةِ وَالاَْبالِسَةِ مِنَ الجِنِّ وَالاِْنْسِ وَالسَّلاطینِ وَ مَنْ یَلُوذُ بِهِمْ بِاللهِ الْعِزیزِ الاَْعَزِّ وَ بِاللهِ الْکَبیرِ الاَْکْبَرِ بِسْمِ اللهِ الظّاهِرِ الْباطِنِ الْمَکْنُونِ الْمَخْزُونِ الَّذى اءقامَ بِهِ السَّمواتِ وَالاَْرْضَ ثُمَّ اسْتَوى عَلَى الْعَرْشِ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ وَ وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَیْهِمْ بِما ظَلَمُوا فَهُمْ لایَنْطِقُونَ قالَ اخْسَؤُا فیها وَلاتُکَلِّمُونِ

به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانى‏اش همیشگى است، به نام خدا و به خدا، دهانهاى جنّ، و انس و شیاطین و جادوگران و ابلیسان از جنّ و انس و پادشاهان و هرکه به آنها پناه مى‏برند بستم به خداى عزیز عزیز‌تر و به خداى‏ بزرگ بزرگ‌تر، به نام خداى ظاهر باطن مستور محفوظ که بر پا کرد به آن آسمانها و زمین را، سپس بر عرش مستولى شد، به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانى‏اش همیشگى است، عذاب بر آنان واقع شد، به خاطر ستمى که روا داشتند، پس آنان سخن نمى‏گویند. به آنان گفت همچون سگ در دوزخ دور شوید وسخن نگویید

وَ عَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَىِّ الْقَیُّومِ وَ قَدْ خابَ مَنْ حَمَلَ ظُلْماً وَ خَشَعَتِ الاَْصْواتُ لِلرَّحْمنِ فَلا تَسْمَعُ اِلّا هَمْساً وَ جَعَلْنا عَلى قُلُوبِهِمْ اَکِنَّةً اَنْ یَفْقَهُوهُ وَ فى اذانِهِمْ وَقْراً وَ اِذا ذَکَرْتَ رَبَّکَ فِى الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا عَلى اَدْبارِهِمْ نُفُوراً وَ اِذا قَرَاْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنا بَیْنَکَ وَ بَیْنَ الَّذینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالاْخِرَةِ حِجاباً مَسْتُوراً وَ جَعَلْنا مِنْ بَیْنِ اَیْدِیهِمْ سَدّاً وَ مِنْ خَلْفِهمْ سَدّاً فَاَغْشَیْناهُمْ فَهُمْ لایُبْصِرُونَ اَلْیَوْمَ نَخْتِمُ عَلى اَفْواهِهِمْ وَ تُکَلِّمُنا اَیْدیهِمْ فَهُمْ لایَنْطِقُونَ لَوْ اَنْفَقْتَ ما فِى الاَْرْضِ جَمیعاً ما اَلَّفْتَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ وَلکِنَّ اللهَ اَلَّفَ بَیْنَهُمْ اِنَّهُ عَزیزٌ حَکیمٌ وَ صَلّىَ اللهُ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطّاهِرینَ

و فروتن شد چهره‏ها براى آن زنده‏ پاینده. و به تحقیق محروم شد آن‏که بار ستم به دوش کشید، آهسته شد صداها در برابر خدا، پس نشنوى مگر صدایى‏ پنهان و بر قلوب کافران پرده نهادیم، بازدارنده از اینکه قرآن را بفه‌مند، و در گوشهایشان سنگینى، زمانى که پروردگارت را در قرآن به تنهایى یاد کنى، به خاطر رمیدگى از حق روى به پشت بازگردانند، زمانى که قرآن بخوانى، بین تو و آنان‏که‏ ایمان به آخرت ندارند، پرده پوشیده‏اى قرار مى‏دهیم، و از پیش رویشان، سدّى و از پشت سرشان سدّ مى‏گذاریم، پس آنان را پوشانیدم، در نتیجه حق را نمى‏بینند، امروز بر دهانهایشان مهر مى‏زنیم، و دستهایشان با ما سخن‏ گویند، پس خود آنان سخن نگویند، اگر همه آنچه در زمین خرج مى‏کردى، نمى‏توانستى بین دلهایشان الفت پدید آورى‏ ولى خدا میان آنان الفت برقرار کرد، به درستى که او عزیز و حکیم است، و درود خدا بر محمّد و خاندان پاکش