بیست‏وپنجم: از کتاب «نثر اللئالى» تألیف سیّد سعید على بن فضل الله الحسین راوندى نقل شده: مردى به حضرت عیسى علیه السّلام‏ از بدهى خود شکایت کرد، حضرت فرمود، بگو:

اَللّهُمَّ یا فارِجَ الْهَمِّ وَ مُنَفِّسَ الغَمِّ وَ مُذْهِبَ الاَْحْزانِ وَ مُجیبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرِّینَ یا رَحْمنَ الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ وَ رَحیمَهُما اَنْتَ رَحْمنى وَ رَحْمنُ کُلِّ شَىْءٍ فَارْحَمْنى رَحْمَةً تُغْنینى بِها عَنْ رَحْمَةِ مَنْ سِواکَ وَ تَقْضى بِها عَنِّى الدَّیْنَ

اى زداینده اندوه، و برطرف کننده غم، و از بین‏برنده غصّه‏ها، و اجابت‏کننده دعاى بیچارگان، اى بخشنده دنیا و آخرت، و مهربان هر دو جهان، تو بخشنده منى، و بخشنده هر چیزى، به من رحم کن، رحمى که به‏ آن از رحم هر که غیر تو است بى‏نیازم کند، و ادا کندى به آن بدهکارى‏ام را

پس هرگاه به اندازه پرى زمین‏ طلا بدهکار باشى، حق تعالى از تو ادا مى‏کند