و مستحبّ است نمازگزاران بر جاى خود بایستند، به خصوص پیشنماز تا جنازه را بردارند، و در روایتى وارد شده: پس از فارغ‏شدن از نماز بگوید: ربّنا اتنا فى الدّنیا حسنة و فى الاخرة حسنة و قنا عذاب النّار. از حضرت صادق علیه السّلام نقل شده: برادران مؤمن را از مردن او خبر دهند، تا بر جنازه او حاضر شوند، و بر او نماز بخوانند، و برایش استغفار کنند، که می‌ّت و همه آنان ثواب ببرند. در حدیث حسن از حضرت‏ صادق علیه السّلام نقل شده: چون مؤمن را در قبر مى‏گذارند، او را ندا مى‏کنند: اول عطایى که به تو دادیم بهشت است، و اول‏ عطایى که به تشییع‏کنندگان جنازه تو دادیم آمرزش گناهان ایشان است. و در حدیث دیگرى فرمود: اول تحفه‏اى که در قبر به مؤمن مى‏دهند آن است که هرکس را همراه جنازه او بوده مى‏آمرزند. و در حدیث دیگرى فرمود: هرکه جنازه مؤمنى‏ را همراهى کند، تا او را دفن کنند، حق تعالى در قیامت هفتاد فرشته بر او مى‏گمارد، که او را همراهى کنند، و برایش از قبر تا جایگاه حساب استغفار نماید. و فرمود: هرکه یک طرف جنازه را بگیرد، بیست‏وپنچ گناه کبیره‏اش آمرزیده مى‏شود و اگر چهار طرف از گناهانش خارج مى‏شود، و باید جنازه را چهار نفر بردارند، و براى کسى‏که تشییع جنازه مى‏کند، بهتر است اول دست راست می‌ّت را که جانب چپ جنازه است به دوش راست خود بردارد، سپس پاى راست می‌ّت‏ را باز به دوش راست بردارد، آنگاه از پشت جنازه برود، و پاى چپ می‌ّت را به دوش چپ بردارد، سپس دست چپ می‌ّت را که جانب راست جنازه است به دوش چپ بردارد، و اگر بار دیگر بخواهد چهار گوشه تابوت را بگیرد، از پیش‏ جنازه نرود، بلکه از جانب پشت جنازه بازگردد، و باز‌‌ همان روش عمل کند. و اکثر علما بر عکس گفته‏اند، اول ابتدا به دست‏ راست جنازه، سپس به پاى راست، آنگاه به پاى چپ، سپس به دست چپ، و موافق احادیث معتبر صورت اول‏ بهتر است، و اگر هر دو صورت را بجا آوردند بهتر مى‏باشد، و افضل آن است که دنبال جنازه، یا پهلوها راه رود نه پیش‏ جنازه، و ظاهر اکثر احادیث آن است که اگز جنازه مؤمن باشد، جلوى آن راه رفتن خوب است، و در جنازه آن‏که خلاف‏ مذهب اهل بیت است خوب نیست، زیرا ملائکه او را به عذاب استقبال مى‏کنند، و سواره رفتن دنبال جنازه مکروه است