و براى میّت دعا کند و بگوید:
اَللّهُمَّ انِسْ وَحْشَتَهُ وَارْحَمْ غُرْبَتَهُ وَاَسْکِنْ رَوْعَتَهُ وَصِلْ وَحْدَتَهُ وَاَسْکِنْ اِلَیْهِ مِنْ رَحْمَتِکَ رَحْمَةً یَسْتَغْنى بِها عَنْ رَحْمَةِ مَنْ سِواکَ وَ احْشُرْهُ مَعَ مَنْ کانَ یَتَوَلاهُ
خدایا وحشتش را انس بخش، و به غربتش رحم کن، و هراسش را آرام نما، و به تنهایىاش برس، و از رحمتت به او آرامش ده، رحمتى که به آن از رحمت غیر تو بىنیاز گردد، و او را با هر که با او دوستى مىکرده محشور کن
چون مردم از کنار قبر بازگشتند، کسىکه به میّت سزاوارتر است برگشتنش را به تأخیر اندازد، و به او مهربانى کند، و اگر مقام تقیه نباشد به صداى بلند بگوید: یا فلان بن فلان اسم میّت و پدرش را بگوید الله ربّک و محمّد نبیّک و القران کتابک و الکعبة قبلتک و علىّ امامک و الحسن و الحسین ائمه را یکیک نام ببرد ائمّتک ائمّة الهدى الابرار