المناجاة الثامنة: مناجاة المریدین

مناجاة هشتم: رازونیاز ارادتمندان

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانى‏اش همیشگى است

سُبْحَانَکَ مَا أَضْیَقَ الطُّرُقَ عَلَى مَنْ لَمْ تَکُنْ دَلِیلَهُ وَ مَا أَوْضَحَ الْحَقَّ عِنْدَ مَنْ هَدَیْتَهُ سَبِیلَهُ إِلَهِی فَاسْلُکْ بِنَا سُبُلَ الْوُصُولِ إِلَیْکَ وَ سَیِّرْنَا فِی أَقْرَبِ الطُّرُقِ لِلْوُفُودِ عَلَیْکَ قَرِّبْ عَلَیْنَا الْبَعِیدَ وَ سَهِّلْ عَلَیْنَا الْعَسِیرَ الشَّدِیدَ وَ أَلْحِقْنَا بِعِبَادِکَ الَّذِینَ هُمْ بَالْبِدَارِ إِلَیْکَ یُسَارِعُونَ وَ بَابَکَ عَلَى الدَّوَامِ یَطْرُقُونَ وَ إِیَّاکَ فِی اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ یَعْبُدُونَ وَ هُمْ مِنْ هَیْبَتِکَ مُشْفِقُونَ الَّذِینَ صَفَّیْتَ لَهُمُ الْمَشَارِبَ وَ بَلَّغْتَهُمُ الرَّغَائِبَ،

منزّهى تو، چه تنگ است راهها بر کسى‏که تو راهنمایش نباشى، و چه آشکار است حق نزد کسى‏که راه را نشانش‏ دادى، خدایا ما را به راههاى رسیدن به سرایت بکشان، و ما را از نزدیک‏‌ترین راههاى ورود به بارگاهت‏ ببر، دور را بر ما نزدیک کن، و دشوار و سخت را بر ما آسان گردان، و ما را به آن بندگانت که با چالاکى به سویت مى‏شتابند، و همواره در رحمتت را مى‏کوبند ملحق نما، آنان‏که در هر شب و روز تو را عبادت مى‏کنند، و از هیبتت در هراسند، بندگانى که آبشخورها براى آنان زلال کردى و به خواسته‏هایشان با کامیابى رساندى

وَ أَنْجَحْتَ لَهُمُ الْمَطَالِبَ وَ قَضَیْتَ لَهُمْ مِنْ فَضْلِکَ الْمَآرِبَ وَ مَلَأْتَ لَهُمْ ضَمَائِرَهُمْ مِنْ حُبِّکَ وَ رَوَّیْتَهُمْ مِنْ صَافِی شِرْبِکَ فَبِکَ إِلَى لَذِیذِ مُنَاجَاتِکَ وَصَلُوا وَ مِنْکَ أَقْصَى مَقَاصِدِهِمْ حَصَّلُوا فَیَا مَنْ هُوَ عَلَى الْمُقْبِلِینَ عَلَیْهِ مُقْبِلٌ وَ بِالْعَطْفِ عَلَیْهِمْ عَائِدٌ مُفْضِلٌ وَ بِالْغَافِلِینَ عَنْ ذِکْرِهِ رَحِیمٌ رَءُوفٌ وَ بِجَذْبِهِمْ إِلَى بَابِهِ وَدُودٌ عَطُوفٌ أَسْأَلُکَ أَنْ تَجْعَلَنِی مِنْ أَوْفَرِهِمْ مِنْکَ حَظّا وَ أَعْلاهُمْ عِنْدَکَ مَنْزِلا وَ أَجْزَلِهِمْ مِنْ وُدِّکَ قِسْما وَ أَفْضَلِهِمْ فِی مَعْرِفَتِکَ نَصِیبا فَقَدِ انْقَطَعَتْ إِلَیْکَ هِمَّتِی وَ انْصَرَفَتْ نَحْوَکَ رَغْبَتِی فَأَنْتَ لا غَیْرُکَ مُرَادِی وَ لَکَ لا لِسِوَاکَ سَهَرِی وَ سُهَادِی وَ لِقَاؤُکَ قُرَّةُ عَیْنِی وَ وَصْلُکَ مُنَى نَفْسِی،

و آنان را بر جوینده‏هایشان کامروا نمودى، و از روى فضلت حاجاتشان را برآوردى، و نهادشان را از محبّتت آکنده ساختى، و از زلال چشمه‏ات سیرابشان نمودى، اینان به وسیله تو به لذّت مناجاتت‏ دست یافتند، و از حسن عنایت تو دور‌ترین مقاصدشان را فراچنگ آوردند، اى کسى‏که بر روى آورندگان بر خویش روى آورد و با مهرورزى بر ایشان روى‏آور و بخشنده است، و به غفلت‏ورزان از یادش دلسوز و مهربان است، و براى جلب آنان به درگاهش با محبّت و عطوف است، از تو مى‏خواهم مرا از کسانى قرار دهى که بهره بیشترى از تو دارند، و بر‌ترین جایگاه را نزد تو نصیب خود ساخته‏اند و از دوستى‏است سهم برجسته‏ترى به آنان‏ رسیده، و در معرفتت بهره بیشترى نصیب آنان گشته است، همانا همّتم از همه‏جا بریده و تنها متوجّه تو گشته است، و رغبتم به جانب تو منصرف‏ شده است، پس تنها تو مراد منى نه غیر تو، و شب‏زنده‏دارى و بى‏خوابى‏ام تنها براى توست نه براى غیر تو، و دیدارت نور دیدگان من است‏ و وصالت آرزوى هستى‏ام

وَ إِلَیْکَ شَوْقِی وَ فِی مَحَبَّتِکَ وَلَهِی وَ إِلَى هَوَاکَ صَبَابَتِی وَ رِضَاکَ بُغْیَتِی وَ رُؤْیَتُکَ حَاجَتِی وَ جِوَارُکَ طَلَبِی وَ قُرْبُکَ غَایَةُ سُؤْلِی وَ فِی مُنَاجَاتِکَ رَوْحِی وَ رَاحَتِی وَ عِنْدَکَ دَوَاءُ عِلَّتِی وَ شِفَاءُ غُلَّتِی وَ بَرْدُ لَوْعَتِی وَ کَشْفُ کُرْبَتِی فَکُنْ أَنِیسِی فِی وَحْشَتِی وَ مُقِیلَ عَثْرَتِی وَ غَافِرَ زَلَّتِی وَ قَابِلَ تَوْبَتِی وَ مُجِیبَ دَعْوَتِی وَ وَلِیَّ عِصْمَتِی وَ مُغْنِیَ فَاقَتِی وَ لا تَقْطَعْنِی عَنْکَ وَ لا تُبْعِدْنِی مِنْکَ یَا نَعِیمِی وَ جَنَّتِی وَ یَا دُنْیَایَ وَ آخِرَتِی [یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ‏]

و تنها به سوى توست اشتیاقم، تنها در مسیر عشق توست شیفتگى‏ام و در هواى توست دلدادگى‏ام، و خشنودى‏ات مقصود من، و دیدارت نیاز من، و جوارت مطلوب من، و قربت ‌‌نهایت خواسته من است، آسودگى و راحتم‏ در رازونیاز با توست، داروى دردم و درمان بیمارى سینه‏ام، و خنکاى آتشم قلبم، و برآمدن اندوهم تنها پیش توست، پس در هنگام ترس همدمم باش، و لغزشم را نادیده گیر، و گناهم را بیامرز، توبه‏ام را بپذیر و دعایم را اجابت کن، و سرپرست زمامم و توانگرى‌گاه تهیدستى‏ام باش، مرا از خود جدا مکن، و از خویشتن دورم مساز، اى نعمت و بهشت من، و اى دنیا و آخرتم، اى مهربان‏‌ترین مهربانان