المناجاة الرابعة عشرة: مناجاة المعتصمین

مناجات چهاردهم: رازونیاز پناه‏جویان

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانى‏اش همیشگى است

اللهُمَّ یَا مَلاذَ اللائِذِینَ وَ یَا مَعَاذَ الْعَائِذِینَ وَ یَا مُنْجِیَ الْهَالِکِینَ وَ یَا عَاصِمَ الْبَائِسِینَ وَ یَا رَاحِمَ الْمَسَاکِینِ وَ یَا مُجِیبَ الْمُضْطَرِّینَ وَ یَا کَنْزَ الْمُفْتَقِرِینَ وَ یَا جَابِرَ الْمُنْکَسِرِینَ [الْبَائِسِ الْمُسْتَکِینِ‏] وَ یَا مَأْوَى الْمُنْقَطِعِینَ وَ یَا نَاصِرَ الْمُسْتَضْعَفِینَ وَ یَا مُجِیرَ الْخَائِفِینَ وَ یَا مُغِیثَ الْمَکْرُوبِینَ وَ یَا حِصْنَ اللاجِینَ إِنْ لَمْ أَعُذْ بِعِزَّتِکَ فَبِمَنْ أَعُوذُ وَ إِنْ لَمْ أَلُذْ بِقُدْرَتِکَ فَبِمَنْ أَلُوذُ وَ قَدْ أَلْجَأَتْنِی الذُّنُوبُ إِلَى التَّشَبُّثِ بِأَذْیَالِ عَفْوِکَ وَ أَحْوَجَتْنِی الْخَطَایَا إِلَى اسْتِفْتَاحِ أَبْوَابِ صَفْحِکَ،

خدایا اى پشتیبان پناه‏جویان، و اى پناه پناهندگان، و اى رهایى‏بخش هلاک شدگان، و اى نگهدار بینوایان، و اى مهرورز بى‏چیزان، و اى اجابت کننده درماندگان و اى گنجینه تهیدستان و اى جبران کننده شکست خوردگان، و اى‏ جایگاه آواردگان، و اى یاور ناتوان‏شمردگان، و اى پناه‏دهنده ترسیدگان و اى غمگسار غمزدگان، و اى دژ پناهندگان، اگر به عزّتت پانه نیاورم پس به که پناه برم، و اگر به قدرتت پناهنده نشوم، به که پناهنده شوم؟ گناهان‏ وادارم ساخته که به دامان گذشتت چنگ زنم، و خطاها محتاجم کرده که از تو خواهم درهاى چشم‏پوشى‏ات‏ را بر من بگشایى

وَ دَعَتْنِی الْإِسَاءَةُ إِلَى الْإِنَاخَةِ بِفِنَاءِ عِزِّکَ وَ حَمَلَتْنِی الْمَخَافَةُ مِنْ نِقْمَتِکَ عَلَى التَّمَسُّکِ بِعُرْوَةِ عَطْفِکَ وَ مَا حَقُّ مَنِ اعْتَصَمَ بِحَبْلِکَ أَنْ یُخْذَلَ وَ لا یَلِیقُ بِمَنِ اسْتَجَارَ بِعِزِّکَ أَنْ یُسْلَمَ أَوْ یُهْمَلَ إِلَهِی فَلا تُخْلِنَا مِنْ حِمَایَتِکَ وَ لا تُعْرِنَا مِنْ رِعَایَتِکَ وَ ذُدْنَا عَنْ مَوَارِدِ الْهَلَکَةِ فَإِنَّا بِعَیْنِکَ وَ فِی کَنَفِکَ وَ لَکَ أَسْأَلُکَ بِأَهْلِ خَاصَّتِکَ مِنْ مَلائِکَتِکَ وَ الصَّالِحِینَ مِنْ بَرِیَّتِکَ أَنْ تَجْعَلَ عَلَیْنَا وَاقِیَةً تُنْجِینَا مِنَ الْهَلَکَاتِ وَ تُجَنِّبُنَا مِنَ الْآفَاتِ وَ تُکِنُّنَا مِنْ دَوَاهِی الْمُصِیبَاتِ وَ أَنْ تُنْزِلَ عَلَیْنَا مِنْ سَکِینَتِکَ وَ أَنْ تُغَشِّیَ وُجُوهَنَا بِأَنْوَارِ مَحَبَّتِکَ وَ أَنْ تُؤْوِیَنَا إِلَى شَدِیدِ رُکْنِکَ وَ أَنْ تَحْوِیَنَا فِی أَکْنَافِ عِصْمَتِکَ بِرَأْفَتِکَ وَ رَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ

و بدیها مرا فراخوانده تا به آستان عزّتت بار اندازم، و هراس از انتقام وادارم کرده که به‏ دستاویز مهرت چنگ زنم، کسى‏که به ریسمانت چنگ زده سزاوار نیست خوار گردد، و آن‏که به عزّتت‏ پناهنده شده، شایسته نیست‌‌ رها گردد یا واگذاشته شود، خدایا ما را از حمایتت محروم مکن، و از پوشش رعایتت برهنه مساز، و از پرتگاههاى هلاک دورم کن، زیرا ما در سایه توجه تو و در حمایت تو به سر مى‏بریم و از توییم، از تو مى‏خواهم به حق خاصان از فرشتگانت، و شایستگانت از بندگانت، که براى ما سپرى قرار دهى که ما را از هلاکتها برهاند، و از آفات برکنار دارد، و از بلاهاى سخت نگهدارى کند، و هم اینکه آرامش خود را بر ما نازل کنى، و چهره‏هاى ما را به انوار محبتت پرفروغ گردانى، و ما را ر پناهگاه محکمت پناه دهى، و در کناره‏هاى نگهدارى خویش‏ بگنجانى، به حق مهر و رحمتت اى مهربان‏‌ترین مهربانان