بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ الْقَارِعَةُ ( ١ )

قارعه.

مَا الْقَارِعَةُ ( ٢ )

قارعه چیست؟ (همان روز وحشت و اضطراب مرگ و قیامت است که دلهای خلایق را از ترس در هم کوبد).

وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْقَارِعَةُ ( ٣ )

و چگونه حالت آن روز هولناک را تصور توانی کرد؟

يَوْمَ يَكُونُ النَّاسُ كَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ ( ٤ )

در آن روز سخت، مردم مانند ملخ هر سو پراکنده شوند.

وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ ( ٥ )

و کوهها همچون پشم زده شده متلاشی گردد.

فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ ( ٦ )

پس عمل هر کس را در میزان حق وزنی باشد،

فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَاضِيَةٍ ( ٧ )

او در بهشت به آسایش و زندگانی خوش خواهد بود.

وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ ( ٨ )

و عمل هر کس بی قدر و سبک وزن باشد،

فَأُمُّهُ هَاوِيَةٌ ( ٩ )

جایگاهش در قعر هاویه (جهنم) است.

وَمَا أَدْرَاكَ مَا هِيَهْ ( ١٠ )

و چگونه سختی هاویه را تصور توانی کرد؟

نَارٌ حَامِيَةٌ ( ١١ )

هاویه همان آتش سخت سوزنده و گدازنده است.