بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالسَّمَاءِ وَالطَّارِقِ ( ١ )

قسم به آسمان و طارق آن.

وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ ( ٢ )

و چگونه توانی طارق آسمان را بدانی؟

النَّجْمُ الثَّاقِبُ ( ٣ )

طارق همان کوکب درخشان است که نورش نفوذ کند.

إِنْ كُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَيْهَا حَافِظٌ ( ٤ )

(قسم به اینان) که هیچ شخصی نیست جز آنکه او را البته (از طرف خدا) مراقب و نگهبانی هست.

فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ ( ٥ )

پس انسان مغرور باید بنگرد که از چه آفریده شده است؟

خُلِقَ مِنْ مَاءٍ دَافِقٍ ( ٦ )

از آب نطفه جهنده‌ای خلقت گردیده.

يَخْرُجُ مِنْ بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ ( ٧ )

که از میان صلب (پدر) و سینه (مادر) بیرون آید.

إِنَّهُ عَلَىٰ رَجْعِهِ لَقَادِرٌ ( ٨ )

(خدایی که او را از این نا چیز بی جان آفرید و جان بخشید) او البته بر زنده کردنش دوباره (پس از مرگ) قادر است.

يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ( ٩ )

روزی که اسرار باطن شخص آشکار شود.

فَمَا لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ ( ١٠ )

و آن روز قوّتی در خویش و یاوری بر نجات خود نیابد.

وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ ( ١١ )

قسم به آسمان فرو ریزنده باران.

وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ ( ١٢ )

و قسم به زمین گیاه روینده (برای خلقان).

إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ ( ١٣ )

که قرآن به حقیقت کلام جدا کننده (حق از باطل) است.

وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ ( ١٤ )

و هرگز سخن هزل بیهوده نیست.

إِنَّهُمْ يَكِيدُونَ كَيْدًا ( ١٥ )

دشمنان اسلام هر چه بتوانند کید و مکر (بر محو اسلام) می‌کنند.

وَأَكِيدُ كَيْدًا ( ١٦ )

و من هم در مقابل مکرشان مکر خواهم کرد.

فَمَهِّلِ الْكَافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْدًا ( ١٧ )

پس اندکی کافران را مهلت ده و آنها را فرو گذار (تا وقت کیفرشان فرا رسد).