بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ ( ١ )

(ای رسول گرامی برخیز و قرآن را) به نام پروردرگارت که خدای آفریننده عالم است (بر خلق) قرائت کن.

خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ ( ٢ )

آن خدایی که آدمی را از خون بسته (که تحول نطفه است) بیافرید.

اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ ( ٣ )

بخوان و (بدان که) پروردگار تو کریم‌ترین کریمان عالم است.

الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ( ٤ )

آن خدایی که بشر را علم نوشتن به قلم آموخت.

عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ ( ٥ )

به آدمی آنچه را که نمی‌دانست تعلیم داد.

كَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَيَطْغَىٰ ( ٦ )

راستی که انسان سرکش و مغرور می‌شود.

أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَىٰ ( ٧ )

چون که خود را در غنا و دارایی ببیند.

إِنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ الرُّجْعَىٰ ( ٨ )

محققا (پس از مرگ) باز گشت به سوی پروردگار تو خواهد بود.

أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَىٰ ( ٩ )

دیدی آن کس را که منع (و تمسخر) می‌کرد؟

عَبْدًا إِذَا صَلَّىٰ ( ١٠ )

آن بنده خدای را که به نماز مشغول شد؟ (مراد ابو جهل است که بر نماز، پیغمبر و اصحابش را به مسخرگی می‌آزرد).

أَرَأَيْتَ إِنْ كَانَ عَلَى الْهُدَىٰ ( ١١ )

آیا چه می‌بینی اگر آن بنده (یا رسول) به راه راست باشد.

أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَىٰ ( ١٢ )

و خلق را به تقوا و پرهیزکاری امر کند (حال آنکه او را از نماز باز می‌دارد چگونه خواهد بود).

أَرَأَيْتَ إِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ ( ١٣ )

آیا شما مردم بر این کس که حق را تکذیب می‌کند و (از رسول او) رو می‌گرداند چه رأی می‌دهید؟

أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَىٰ ( ١٤ )

آیا او ندانست که خدا (اعمال زشتش را) می‌بیند (و از او روزی انتقام می‌کشد).

كَلَّا لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ ( ١٥ )

هرگز (این را نداند)، اگر او (از کفر و ظلم و تکذیبش) دست نکشد البته ما موی پیشانیشن (به قهر و انتقام) بگیریم.

نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ ( ١٦ )

آن پیشانی دروغزن خطا پیشه را (به خاک هلاک کشیم).

فَلْيَدْعُ نَادِيَهُ ( ١٧ )

آن گاه او هر که از قبیله و عشیره خود را خواهد بخواند (که از هلاکش برهانند و هیچ کس نتواند).

سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ ( ١٨ )

ما هم زبانیه دوزخ را (که فرشتگان قهر و عذاب و مأموران آتش جهنم‌اند، بر گرفتن او) می‌خوانیم.

كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ۩ ( ١٩ )

(ای رسول گرامی) چنین نیست (که ابو جهل پنداشته که تو را به زجر و ظلم مطیع خود تواند کرد) تو هیچ از او اطاعت مکن و به نماز و سجده خدا پرداز و به حق نزدیک شو (که سجده و نماز موجب قرب حضرت بی نیاز است).