بدانکه احادیث بسیارى در فضیلت زیارت آن حضرت، در نیمه شعبان وارد شده که در این باب کافى است‏ تنها به برخى از آنها اشاره شود. از جمله به چندین سند معتبر از حضرت زین العابدین و امام صادق علیهما السّلام نقل شده: هرکه‏ مى‏خواهد صدوبیست‏وچهار هزار پیامبر با او مصافحه کنند، باید قبر ابى عبد الله الحسین علیه السّلام را در نیمه شعبان زیارت کند به درستى که فرشتگان و ارواح پیامبران رخصت مى‏طلبند، و به زیارت آن حضرت مى‏آیند، پس خوشا به حال آنکه‏ مصافحه کند با ایشان، و ایشان مصافحه کنند با او، و با آنانند پنج پیامبر اولوالعزم: نوح و ابراهیم و موسى و عیسى و محمّد (صلّى الله على و آله و علیهم اجمعین). راوى گفت: پرسیدم، براى چه آنان را اولوالعزم مى‏نامند؟ فرمود: به‏ خاطر اینکه ایشان به مشرق و مغرب و جنّ و انس مبعوث شده‏اند. و اما الفاظ زیارت، پس به دو صورت نقل شده: یکى‌‌ همان زیارت که براى اوّل رجب روایت شده بود و دیگر زیارتى است که شیخ کفعمى در کتاب «بلد الأمین» از امام صادق علیه السّلام‏ آورده، و آن زیارت چنین است: نزد قبر آن حضرت مى‏ایستى و مى‏گویى:

الْحَمْدُ للهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ وَ السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ الزَّکِیُّ أُودِعُکَ شَهَادَةً مِنِّی لَکَ تُقَرِّبُنِی إِلَیْکَ فِی یَوْمِ شَفَاعَتِکَ أَشْهَدُ أَنَّکَ قُتِلْتَ وَ لَمْ تَمُتْ بَلْ بِرَجَاءِ حَیَاتِکَ حَیِیَتْ قُلُوبُ شِیعَتِکَ وَ بِضِیَاءِ نُورِکَ اهْتَدَى الطَّالِبُونَ إِلَیْکَ وَ أَشْهَدُ أَنَّکَ نُورُ اللهِ الَّذِی لَمْ یُطْفَأْ وَ لا یُطْفَأُ أَبَدا وَ أَنَّکَ وَجْهُ اللهِ الَّذِی لَمْ یَهْلِکْ وَ لا یُهْلَکُ أَبَدا وَ أَشْهَدُ أَنَّ هَذِهِ التُّرْبَةَ تُرْبَتُکَ وَ هَذَا الْحَرَمَ حَرَمُکَ وَ هَذَا الْمَصْرَعَ مَصْرَعُ بَدَنِکَ لا ذَلِیلَ وَ اللهِ مُعِزُّکَ وَ لا مَغْلُوبَ وَ اللهِ نَاصِرُکَ هَذِهِ شَهَادَةٌ لِی عِنْدَکَ إِلَى یَوْمِ قَبْضِ رُوحِی بِحَضْرَتِکَ وَ السَّلامُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکَاتُهُ

سپاس خداى والاى بزرگ را و سلام بر تو اى بنده شایسته پاکیزه، گواهى و شهادتى را از جانب خود به تو مى‏سپارم، تا در روز شفاعتت‏ به تو نزدیکم کند، گواهى مى‏داهم که تو کشته شدى، و هرگز نمردى، بلکه به امید زنده بودنت دلهاى شیعیانت‏ زنده شد، و خواهندگان به روشنایى نورت، به سوى تو راه یافتند، و گواهى مى‏دهم که تویى نور خدا، که هرگز خاموش نشد و هیچگاه نخواهد شد، و اینکه تویى جلوه خدا که نابود نشد، و هرگز نمى‏شود، و گواهى مى‏دهم که‏ این تربت، تربت توست، و این حرم، حرم توست، و این‏جایگاه، جایگاه توست، به خدا قسم، خوار نیست عزیز دارنده‏ات، و مغلوب نیست یارت، این شهادتى است براى من نزد تو، تا روز تسلیم جانم‏ در حضورت، و سلام و رحمت و برکات خدا بر تو باد