ششم: از حضرت صادق علیه السّلام نقل شده: حضرت سجاد علیه السّلام مى‏فرمود: هرگاه این کلمات را بگویم، اگر جن و انس به زیان من‏ گرد آیند باکى ندارم:

بِسْمِ اللهِ وَ بِاللهِ وَ مِنَ اللهِ وَ اِلَى اللهِ وَ فى سَبیلِ اللهِ وَ عَلى مِلَّةِ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ اَللّهُمَّ اِلَیْکَ اَسْلَمْتُ نَفْسى وَ اِلَیْکَ وَجَّهْتُ وَجْهى وَ اِلَیْکَ اَلْجَاْتُ ظَهْرى وَ اِلَیْکَ فَوَّضْتُ اَمْرى اَللّهُمَّ احْفَظْنى بِحِفْظِ الاْیمانِ مِنْ بَیْنِ یَدَىَّ وَ مِنْ خَلْفى وَ عَنْ یَمینى وَ عَنْ شِمالى وَ مِنْ فَوْقى وَ مِنْ تَحْتى وَ ما قِبَلى وَادْفَعْ عَنّى بِحَوْلِکَ وَ قُوَّتِکَ فَاِنَّهُ لا حَوْلَ وَلاقُوَّةَ اِلّا بِکَ

به نام خدا، و به خدا، و از خدا، و به سوى خدا، و در راه خدا، و بر آیین رسول خدا (درود خدا بر او و خاندانش) خدایا خویشتن را تسلیم تو کردم، و رویم را به جانب‏ تو متوجه نمودم، و به تو پشت‏گرم شدم، و کارم را به تو وا گذاشتم، خدایا مرا به حفظ ایمان حفظ کن، از پیش رویم، و از پشت سرم، و از سمت راست و چپم، و از بالاى سرم و زیر پایم، و آنچه نزد من است، به حول و نیرویت از من دور کن، زیرا جنبش و نیرویى جز تو نیست

هفتم: وارد شده: براى دفع اندوه و ترس از سلطان، دعیا اهل بیت را بخوانند:

یا کائِناً قَبْلَ کُلِّشَىْءٍ وَ یا مُکَوِّنَ کُلِّشَىْءٍ وَ یا باقِیاًبَعْدَ کُلِّشَىْءٍ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بى کَذا وَ کَذا

اى هستى پیش از هر چیز، و اى هستى‏بخش‏ هر چیز، و اى پاینده پس از هر چیز، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و با من چنین و چنان کن

بجاى کذا و کذا حاجت را بخواه

براى فرج و گشایش هشتم از حضرت امام محمّد تقى علیه السلام مروى است که براى فرج و گشایش امر مواظبت کن بخواندن یا مَنْ یَکْفى مِنْ کُلِّشَىْءٍ وَلایَکْفى اى که کفایت کند از هر چیز و کفایت نکند از او چیزى مِنْهُ شَیْى ءٌ اِکْفِنى ما اَهَمَّنى کفایت کن آنچه مرا به اندیشه فرو برده است هنگام نزول مصیبتى نهم از حضرت امام زین العابدین علیه السلام منقولست که مى فرمود به فرزند خود اى پسرک من هرگاه برسد مصیبتى به یکى از شماها یا نازل شود به او نازله اى وضوى کامل بگیرد و دو رکعت نماز گذارد یا چهار رکعت و بگوید در آخر آن:

یا مَوْضِعَ کُلِّ شَکْوى وَ یا سامِعَ کُلِّ نَجْوى وَ یا شاهِدَ کُلِّ مَلاٍَ وَ یا عالِمَ کُلِّ

اى موضع هر شکایت و اى شنواى هر راز و اى حاضر هر انجمن و اى داناى هر

خَفِیَّةٍ وَ یا دافِعَ ما یَشآءُ مِنْ بَلِیَّةٍ یا خَلیلَ اِبْراهیمَ وَ یا نَجِىَّ مُوسى وَ

یا پنهان و اى جلوگیر هرچه بخواهد از بلاها اى خلیل ابراهیم و اى انتخاب کننده موسى

و اى مُصْطَفِىَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ اَدْعُوکَ دُعآءَ مَنِ اشْتَدَّتْ فاقَتُهُ وَ قَلَّتْ

برگزیننده محمد صلى الله علیه و آله بخوانمت خواندن کسى که به سختى نیازمند شده

و حیلَتُهُ وَ ضَعُفَتْ قُوَّتُهُ دُعآءَ الْغَریبِ الْغَریقِ الْمُضْطَرِّ الَّذى لایَجِدُ لِکَشْفِ

ما چاره‌اش کم و نیرویش سست گشته خواندن دور از وطن غریق درمانده اى که نیابد براى

هُوَ فیهِ اِلّا اَنْتَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ

برطرف شدن گرفتاریش جز تو اى مهربان‌ترین مهربانان

پس بدرستى که نمى خواند این دعا را احدى مگر آنکه برطرف مى کند حق تعالى از او نازله را انشاءالله تعالى. براى رفع همّ و غمّ دهم از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام منقول است که براى رَفع همّ و غمّ غسل مى کنى و دو رکعت نماز مى گذارى و مى گوئى:

یا فارِجَ الْهَمِّ وَ یا کاشِفَ الْغَمِّ یا رَحْمنَ الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ وَ رَحیمَهُما

اى گشاینده اندوه و اى زداینده غم اى بخشاینده دنیا و آخرت و مهرورز در آن دو

فَرِّجْ هَمّى وَاکْشِفْ غَمّى یا اللهُ الْواحِدُ الاَْحَدُ الصَّمَدُ الَّذى لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ

بگشا اندوهم و برطرف کن غصه‌ام را اى خداى یگانه یکتاى بى نیازى که فرزند نگیرد

و وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً اَحَدٌ اِعْصِمْنى وَ طَهِّرْنى وَ اذْهَبْ بِبَلِیَّتى

فرزند کسى نیست و نیست برایش همتایى هیچکس، نگاهم دار و پاکم کن و گرفتاریم را برطرف کن

و بخوان آیة الکرسى و معوذتین را براى رفع همّ یازدهم روایت شده که براى رفع همّ مى گوئى در سجده صد مرتبه: یا حَىُّ یا اى زنده اى قَیُّومُ یا لا اِلهَ اِلّا اَنْتَ بِرَحْمَتِکَ اَسْتَغیثُ فَاکْفِنى ما اَهَمَّنى وَلا تَکِلْنى اِلى پاینده اى که معبودى جز تو نیست به رحمت تو پناه برم پس کفایت کن آنچه برایم اهمیت دارد و وامگذارم نَفْسى به خودم جهت حاجت دوازدهم از حضرت موسى بن جعفرعلیه السلام منقول است که به سماعه فرمود که اى سماعه هر وقت که از براى تو حاجتى باشد نزد حق تعالى پس بگو: اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ خدایا از تو خواهم بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ عَلِی فَاِنَّ لَهُما عِنْدَکَ شَاْناً مِنَ الشَّاْنِ وَ قَدْراً مِنَ الْقَدْرِ فَبِحَقِّ به حق محمّد و على زیرا آن دو را نزد تو منزلتى است از منزلتها و مقامى است از مقامها پس به حق ذلِکَ الْشَّاْنِ وَ بِحَقِّ ذلِکَ الْقَدْرِ اَنْ تُصَلِّىَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تَفْعَلْ آن منزلت و به حق این مقام که درود فرستى بر محمّد و آل محمّد و بکنى درباره من بى کَذا وَ کَذا چنین و چنان پس بدرستى که چون روز قیامت شود نماند ملک مقرّبى و نه پیغمبر مرسلى و نه مؤ من ممتحنى مگر آنکه او محتاج است بسوى محمّد و على صلواتُ اللهِ عَلیهما وآلِهِما در آن روز. فقیر گوید: که ابن ابى الحدید نقل کرده از حضرت امیرالمؤ منین علیه السلام که فرمود وقتى سؤ ال کردم از حضرت رسول صلى الله علیه و آله که دعا کند براى من به مغفرت فرمود دعا خواهم کرد پس برخاست و نماز گذاشت و دست به دعا برداشت گوش دادم به دعاى آن حضرت شنیدم مى گوید اَللّهُمَّ بِحَقِّ عَلِی عِنْدَکَ اِغْفِرْ لِعَلِی یعنى خدایا به حقّ علىّ نزد تو بیامرز علىّ را من گفتم یا رسول اللَّه این چه دعائى بود که کردى فرمود آیا کسى گرامى‌تر از او هست نزد خدا که من او را شفیع خود کنم نزد او مؤ لف گوید: که ما در باب اوّل در ذکر ادعیه سجده شکر ذکر کردیم بعض دعاهائى که مناسبت با این فصل داشت.