دوازدهم: دعاى حضرت رسول صلى الله علیه و آله و سلّم است: که امان از جنّ و انس مى‏باشد:

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ لا اِلهَ اِلّا اللهُ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظیمِ ما شآءَ اللهُ کانَ وَ مالَمْ یَشَاْ لَمْ یَکُنْ اَشْهَدُ اَنَّ اللهَ عَلى کُلِّشَیْئٍ قَدیرٌ وَ اَنَّ اللهَ قَدْ اَحاطَ بِکُلِّ شَیْئٍ عِلْماً اَللّهُمَّ اِنّى اَعُوذُ بِکَ مِنْ شَرِّ نَفْسى وَ مِنْ شَرِّ کُلِّ دآبّةٍ اَنْتَ اخِذٌ بِناصِیَتِها اِنَّ رَبّى عَلى صِراطٍ مُسْتَقیمٍ

به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانى‏اش همیشگى است، معبودى جز خدا نیسد، بر او توکلّ کردم و او پروردگار عرش بزرگ است، آنچه‏ خدا خواست شد، و آنچه نخواست نشد، گواهى مى‏دهم که خدا بر هر چیز تواناست. و در دانش به همه‏چیز احاطه دارد، خدایا به تو پناه مى‏آورم از شرّ خودم و از شر هر جبنده‏اى که تو گیرنده مهارش هستى، به درستى که پروردگارم بر راه استوار است