هفدهم در حديث قدسى است كه اى محمّد صلى الله عليه و آله بگو به كسانى كه مى خواهند تقربّ بجويند بسوى من بدانيد از روى يقين كه اين كلام افضل است از هر چيزى كه تقرّب مى جويند بسبب آن به سوى من بعد از فرائض و آن كلام اين است كه مى گوئى :
اَللّهُمَّ اِنَّهُ لَمْ يُمْسِ اَحَدٌ مِنْ خَلْقِكَ اَنْتَ اِلَيْهِ اَحْسَنُ صَنيعاً
خدايا براستى كسى نيست از خلق تو كه شام كرده باشد و رفتار تو با او بهتر
وَ لا لَهُ اَدْوَمُ كَرامَةً وَ لا عَلَيْهِ اَبْيَنُ فَضْلاً وَ لا بِهِ اَشَدُّ تَرَفُّقاً
و بزرگوارى تو نسبت به او پاينده تر و فضل تو بر او آشكارتر و مدارا كردن تو با او زيادتر
وَ لا عَلَيْهِ اَشَدُّ حِياطَةً وَ لا عَلَيْهِ اَشَدُّ تَعَطُّفاً مِنْكَ عَلَىَّ وَ اِنْ كانَ جَميعُ الْمَخْلُوقينَ
و نگهدارى تو بر او محكم تر و مِهر تو بر او سخت تر از من باشد و اگر چه همه مخلوقاتت
يُعَدِّ دُونَ مِنْ ذلِكَ مِثْلَ تَعْديدى فَاشْهَدْ يا كافِىَ الشَّهادَةِ بِاَنّى اُشْهِدُكَ بِنِيَّةِ صِدْقٍ
برشمردند نعمتهاى تو را بر خود مانند شمردن من پس گواه باش اى كه گواه بودن تو كافى است كه من تو را گواه گيرم با نيتى صادقانه
بِاَنَّ لَكَ الْفَضْلَ وَ الطَّوْلَ فى اِنْعامِكَ عَلَىَّ مَعَ قِلَّةِ شُكْرى لَكَ فيها
به اينكه تو را است برترى و داد و دهش در نعمت بخشيت بر من با سپاسگزارى اندك من براى تو در آنها
يا فاعِلَ كُلِّ اِرادَةٍ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ طَوِّقْنى اَماناً مِنْ حُلُولِ السَّخَطِ لِقِلَّةِ الشُّكْرِ
اى بوجود آرنده هر اراده درود فرست بر محمّد وآلش و بينداز در گردنم امان نامه اى از آمدن خشمت براى كمى سپاسگزاريم
وَ اَوْجِبْ لى زيادَةً مِنْ اِتْمامِ النِّعْمَةِ بِسَعَةِ الْمَغْفِرَةِ اَمْطِرْنى خَيْرَكَ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ
و مقرر كن برايم بيش از پيش كامل كردن نعمت را به فراخى آمرزشت و ببار بر من باران خوبى و خير خود را و درود فرست بر محمّد و آلش
وَ لاتُقايِسْنى بِسُوَّءِ سَريرَتى وَامْتَحِنْ قَلْبى لِرِضاكَ وَ اجْعَلْ ما تَقَرَّبْتُ بِهِ اِلَيْكَ
و نسنج مرا به بدى باطنم و آزمايش كن دلم را براى خوشنوديت و قرار بده آنچه را بدرگاهت بدان تقرب جويم خالص
فى دينِكَ لَكَ خالِصاً وَ لا تَجْعَلْهُ لِلُزُومِ شُبْهَةٍ اَوْ فَخْرٍ اَوْ رِياءٍ يا كَريمُ
در دين تو و چنان كن كه آن به خاطر ملازمت شبهه يا به خود باليدن يا خودنمايى نباشد اى كريم
فقير گويد كه اين دعا از ادعيه سِرّ قُدسيّه است و آن سى و يك دعاء است كه براى حوائج دنيا و آخرت است و مشايخ آن را با اسانيد متّصله نقل كرده اند و بعضى از ادعيه آن در مصباح متهجّد و مصباح كفعمى ذكر شده و هر كه طالب تمام آن است رجوع كند به كتاب بلدالا مين يا كتاب دعاى بحار يا جواهر السّنيّة و ما در اينجا يك دعاى ديگر از آن نقل مى كنيم